พระยะโฮวาจะทรงระลึกถึงคุณโดยวิธีใด?
“โอ้พระเจ้าของข้าพเจ้า ขอทรงระลึกถึงข้าพเจ้า.” นะเฮมยาได้วิงวอนพระเจ้าด้วยถ้อยคำเหล่านี้หลายครั้งหลายครา. (นะเฮมยา 5:19; 13:14, 31, ล.ม.) ถือเอาว่าเป็นสิ่งปกติเมื่อคนเราตกอยู่ในสภาพยุ่งยากสับสน เขามักหันเข้าหาพระเจ้าพร้อมด้วยถ้อยคำวิงวอนขอทำนองนั้น.
กระนั้น ผู้คนนึกถึงอะไรเมื่อทูลขอพระเจ้าโปรดระลึกถึงตน? เป็นที่ชัดเจนว่า พวกเขาหวังให้พระเจ้าทำมากกว่าแค่ระลึกถึงชื่อของเขาเท่านั้น. โดยไม่คลางแคลง พวกเขาหวังอย่างเดียวกันกับผู้ร้ายที่ถูกประหารเคียงข้างพระเยซู. ผู้ร้ายคนนี้ไม่เหมือนอีกคนหนึ่ง เขาอ้อนวอนพระเยซูว่า “ขอทรงระลึกถึงข้าพเจ้าเมื่อพระองค์เสด็จเข้าในราชอาณาจักรของพระองค์.” ไม่ใช่เพียงแต่ต้องการให้พระเยซูระลึกว่าเขาเป็นใคร แต่ต้องการให้พระองค์ทำ อะไรบางอย่างเพื่อเขาด้วย—ปลุกเขาฟื้นขึ้นจากตาย.—ลูกา 23:42, ล.ม.
คัมภีร์ไบเบิลชี้ให้เห็นบ่อยครั้งว่า “การระลึกถึง” สำหรับพระเจ้าแล้วหมายถึงการกระทำในทางบวก. ยกตัวอย่าง หลังจากน้ำได้ท่วมแผ่นดินโลกอยู่ถึง 150 วัน “พระเจ้าทรงระลึกถึงโนฮา . . . จึงทรงบันดาลให้ลมพัดมาเหนือแผ่นดิน, และน้ำทั้งปวงก็กลับลดลง.” (เยเนซิศ 8:1) หลายศตวรรษต่อมา เมื่อพวกฟะลิศตีมได้ทำให้ตาซิมโซนบอดไปและท่านถูกล่ามโซ่ ท่านทูลอธิษฐานดังนี้: “ข้าแต่พระยะโฮวา, พระองค์เจ้าข้า, ขอทรงโปรดระลึกถึงข้าพเจ้า, ให้ข้าพเจ้ามีกำลังอีกครั้งเดียวเท่านั้น.” พระยะโฮวาโปรดระลึกถึงซิมโซนโดยทรงประทานพลังเรี่ยวแรงเกินมนุษย์ธรรมดาแก่ท่าน เพื่อว่าซิมโซนจะได้แก้แค้นบรรดาศัตรูทั้งหลายของพระเจ้า. (วินิจฉัย 16:28-30) สำหรับนะเฮมยา พระยะโฮวาทรงอวยพรความบากบั่นของท่าน และการนมัสการแท้ในกรุงยะรูซาเลมก็กลับเจริญเฟื่องฟูดังเดิม.
อัครสาวกเปาโลเขียนดังนี้: “ทุกสิ่งที่เขียนไว้คราวก่อนได้เขียนไว้สั่งสอนพวกเรา เพื่อว่า โดยการอดทนของเราและโดยการปลอบโยนจากพระคัมภีร์เราจะมีความหวัง.” (โรม 15:4, ล.ม.) หากเราระลึกถึงพระยะโฮวาพร้อมด้วยความพยายามจะทำตามพระทัยประสงค์ของพระองค์ ดังผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์เคยกระทำในอดีต เรามั่นใจได้ว่าพระยะโฮวาจะทรงระลึกถึงเราโดยการเกื้อกูลให้เรามีสิ่งจำเป็นในชีวิตแต่ละวัน, ประคับประคองเราในยามยากลำบาก, และช่วยเราให้รอดเมื่อพระองค์พิพากษาลงโทษคนไม่เลื่อมใสพระเจ้า.—มัดธาย 6:33; 2 เปโตร 2:9.