การไร้ที่อยู่อาศัย—ปัญหาทั่วโลก
โดยผู้เขียนตื่นเถิด! ในโปแลนด์
“พวกขี้เหล้าตัวเหม็นสกปรก—ไม่มีสมบัติติดตัว, ไม่รู้เป็นใครมาจากไหน, พวกนี้ไม่มีอะไรเลย!” แม้จะฟังดูน่าตกใจ แต่นี่คือภาพที่คนทั่วไปมองดูผู้ไม่มีที่พักพิงเป็นหลักแหล่ง ตามคำกล่าวของอาสาสมัครที่ทำงานช่วยเหลือคนจรจัดในเมืองเชสโตโควา ประเทศโปแลนด์.
รายงานในวารสารดิ อิโคโนมิสต์ เมื่อไม่กี่ปีมานี้กล่าวว่า ในกรุงอูลานบาตอร์ ประเทศมองโกเลีย เด็กจรจัดหลายคนในบรรดาเด็กจรจัดนับพัน ๆ คนของกรุงนี้อาศัยอยู่ในอุโมงค์น้ำครำใต้พื้นถนนสายต่าง ๆ ซึ่งเป็นทางนำไปสู่ท่อระบายสิ่งปฏิกูลหรือสู่ระบบทำความอุ่นของเมืองนี้. แม้จะตกใจมากเมื่อได้ทราบเรื่องของเด็กจรจัดเหล่านี้ แต่ชาวมองโกเลียหลายคนก็ลงความเห็นว่า ที่เป็นอย่างนี้ “ก็เพราะผู้คนขี้เกียจมากจนไม่อยากจะดูแลลูก ๆ ของตัวเอง” วารสารนั้นกล่าว.
อีกมุมหนึ่งของโลก เด็กจรจัดจำนวนมากกำลังถูกฆ่าโดยหน่วยล่าสังหารของผู้ที่ตั้งตัวเป็นอาสาสมัครป้องกันตนเอง. เพราะเหตุใด? สิ่งพิมพ์ของสหประชาชาติเล่มหนึ่งกล่าวว่า “ในลาตินอเมริกา หลายคนในวงการตุลาการ, ตำรวจ, สื่อสารมวลชน, ธุรกิจ, รวมทั้งสังคมโดยทั่วไปเชื่อว่า เด็กจรจัดเป็นอันตรายทางศีลธรรมต่อสังคมที่เจริญแล้ว.” หนังสือเล่มเดียวกันนี้กล่าวว่า “เฉลี่ยแล้วเด็กจรจัดในรัฐริวเดจาเนโรถูกฆ่าวันละสามคน.”
เว็บเพจของกลุ่มอาสาสมัครซึ่งทำงานช่วยเหลือคนจรจัดในเมืองเชสโตโควากล่าวว่า คนเร่ร่อน “ทำให้เรากลัวและรู้สึกไม่สบายใจ . . . แต่พวกเขาก็เป็นมนุษย์ซึ่งรู้สึกหิวโหยได้เช่นเดียวกับเรา. คนเร่ร่อนมีเป็นจำนวนมาก และพวกเขาต้องการความช่วยเหลืออย่างยิ่ง. เราหวังว่า . . . จะมีคนที่พร้อมจะลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยคนที่มีความจำเป็นอย่างมาก.” พวกเขาต้องการความช่วยเหลืออะไรบ้าง และมากขนาดไหน?
[ภาพหน้า 2, 3]
เด็กจรจัดกลุ่มหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในอุโมงค์ระบายน้ำ
[ที่มาของภาพ]
Jacob Ehrbahn/Morgenavisen Jyllands-Posten