ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

เคล็ดลับที่ 1 การจัดลำดับความสำคัญอย่างถูกต้อง

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 1 การจัดลำดับความสำคัญอย่างถูกต้อง
  
  “ให้ท่านทั้งหลายตรวจดูให้แน่ใจว่าสิ่งไหนสำคัญกว่า.”—ฟิลิปปอย 1:10
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? ในชีวิตสมรสที่ประสบความสำเร็จ คู่สมรสแต่ละฝ่ายถือว่าความต้องการของอีกฝ่ายหนึ่งสำคัญกว่าตัวเอง, หรือทรัพย์สิน, งาน, เพื่อน, และแม้แต่ญาติ ๆ. สามีและภรรยาแบ่งเวลาไว้มาก ๆ เพื่ออยู่ด้วยกันและอยู่กับลูก. ทั้งคู่เต็มใจเสียสละเพื่อประโยชน์ของครอบครัว.—ฟิลิปปอย 2:4
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? คัมภีร์ไบเบิลถือว่าครอบครัวมีความสำคัญมาก. ที่จริง อัครสาวกเปาโลเขียนว่าคนที่ไม่หาเลี้ยงครอบครัว “เลวยิ่งกว่าคนที่ไม่มีความเชื่อด้วยซ้ำ.” (1 ติโมเธียว 5:8) กระนั้น เมื่อเว-ลาผ่านไป สิ่งที่คนเราถือว่าสำคัญอาจเปลี่ยนไปได้. ตัวอย่างเช่น ผู้ให้คำปรึกษาด้านครอบครัวคนหนึ่งบอกว่าหลายคนที่เข้าร่วมสัมมนาที่เขาจัดขึ้นดูเหมือนใส่ใจในงานอาชีพมากกว่าครอบครัว. ตามคำกล่าวของเขา ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้คาดหมายจะเรียนรู้ “วิธีแก้ปัญหาชั่วคราว” เพื่อเขา “จะพักเรื่องครอบครัวไว้ก่อน และหันไปสนใจงานอาชีพ.” บทเรียนคืออะไร? การพูด ว่าเราให้ครอบครัวมาก่อนนั้นง่ายกว่าการแสดงให้เห็น จริง ๆ.
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบดูว่าคุณจัดลำดับความสำคัญอย่างไร โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
  
  ▪ เมื่อคู่สมรสหรือลูกอยากจะคุยกับฉัน ฉันสนใจฟังทันทีเท่าที่เป็นไปได้ไหม?
  
  ▪ เมื่อฉันพูดคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับกิจกรรมต่าง ๆ ฉันพูดบ่อย ๆ ไหมถึงเรื่องที่ฉันทำร่วมกับครอบครัว?
  
  ▪ ฉันจะปฏิเสธการรับหน้าที่การงานเพิ่มขึ้นไหม (เช่น งานอาชีพหรืองานอื่น ๆ) ถ้าครอบครัวต้องการเวลาของฉัน?
  
  ถ้าคุณตอบคำถามข้างต้นว่าใช่ คุณก็อาจจะคิดว่าตัวเองจัดลำดับความสำคัญได้ถูกต้องแล้ว. แต่คู่สมรสและลูกล่ะจะคิดอย่างไร? วิธีที่เรามองตัวเองไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่วัดว่าเราจัดลำดับความสำคัญได้ถูกต้อง. และหลักการนี้ใช้ได้กับเคล็ดลับอื่น ๆ เพื่อความสำเร็จซึ่งเราจะพิจารณาในหน้าถัดไป.
  
  ตั้งใจแน่วแน่. คิดถึงสิ่งที่จะทำได้สักหนึ่งหรือสองอย่างซึ่งแสดงว่าคุณให้ครอบครัวมาเป็นอันดับแรก. (ตัวอย่างเช่น: คิดถึงการลดกิจกรรมบางอย่างซึ่งอาจแย่งเวลาที่คุณควรจะอยู่กับคู่สมรสและลูก.)
  
  คงจะดีถ้าบอกให้คู่สมรสและลูกรู้การตัดสินใจของคุณ. เมื่อมีคนหนึ่งแสดงความตั้งใจจะเปลี่ยนแปลง คนอื่น ๆ ก็คงจะคล้อยตาม.
  
  [ภาพหน้า 3]
  
  พ่อหรือแม่ที่ประสบความสำเร็จย่อมให้ความสำคัญอันดับแรกแก่คู่สมรสและลูก

เคล็ดลับที่ 2 การสำนึกถึงพันธะผูกมัด

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 2 การสำนึกถึงพันธะผูกมัด
  
  “ที่พระเจ้าทรงผูกมัดไว้ด้วยกันแล้วนั้นอย่าให้มนุษย์ทำให้แยกจากกันเลย.”—มัดธาย 19:6
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? คู่สมรสที่ประสบความสำเร็จจะมองการสมรสของเขาว่าเป็นการผูกพันถาวร. เมื่อเกิดปัญหาขึ้น พวกเขามุ่งมั่นที่จะแก้ไขแทนที่จะใช้เป็นข้อแก้ตัวเพื่อจะเลิกกัน. เมื่อคู่สมรสสำนึกถึงพันธะผูกมัด พวกเขาก็รู้สึกมั่นคง. แต่ละฝ่ายก็ไว้ใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะยังคงยืดมั่นในการสมรสต่อ ๆ ไป.
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? ในหลายแง่ พันธะผูกมัดเป็นหัวใจสำคัญของสายสมรส. กระนั้น ถ้ามีความไม่ลงรอยกันบ่อย ๆ พันธะผูกมัดอาจดูเหมือนเป็นการจำใจอยู่แทนที่จะอยู่ด้วยความเต็มใจ. ที่แท้แล้ว การให้คำมั่นว่า “เราจะอยู่กันตราบเท่าวันตาย” กลายเป็นเหมือนสัญญาทางธุรกิจ ซึ่งคู่สมรสอยากให้มีช่องโหว่เพื่อจะพ้นจากสายสมรสได้. พวกเขาอาจจะไม่เลิกกันจริง ๆ แต่พวกเขาอาจ “ยุติความสัมพันธ์” ในบางแง่ เช่น ไม่ยอมพูดคุยกันเมื่อจำเป็นต้องคุยเรื่องสำคัญ.
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบดูว่าคุณสำนึกถึงพันธะผูกมัดมากแค่ไหน โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
  
  ▪ ขณะที่กำลังโต้เถียงกัน ฉันรู้สึกเสียใจที่ได้มาแต่งงานกับคนคนนี้ไหม?
  
  ▪ ฉันคิดฝันบ่อย ๆ ถึงการได้อยู่กับคนที่ไม่ใช่คู่สมรสของฉันไหม?
  
  ▪ บางครั้งฉันบอกคู่สมรสไหมว่า “ฉันจะไม่อยู่กับคุณอีกแล้ว” หรือ “ฉันจะไปหาคนที่เห็นค่าของฉัน”?
  
  ตั้งใจแน่วแน่. คิดถึงสิ่งที่จะทำได้สักหนึ่งหรือสองอย่างซึ่งเสริมพันธะผูกมัดของคุณให้เหนียวแน่น. (ข้อแนะบางอย่าง: เขียนโน้ตสั้น ๆ ถึงคู่สมรสเป็นครั้งคราว, ติดรูปคู่สมรสไว้ในที่ทำงาน, หรือโทรศัพท์จากที่ทำงานถึงคู่สมรสทุกวัน เพียงเพื่อสานสัมพันธ์.)
  
  คงจะดีถ้าคิดสักสองสามวิธีแล้วถามคู่สมรสของคุณว่าวิธีไหนมีความหมายมากที่สุดสำหรับเขาหรือเธอ.
  
  [ภาพหน้า 4]
  
  พันธะผูกมัดเป็นเหมือนราวกั้นถนนซึ่งป้องกันชีวิตสมรสของคุณให้อยู่แนวทางที่ถูกต้อง
  
  [ที่มาของภาพ]
  
  © Corbis/age fotostock

เคล็ดลับที่ 3 การร่วมมือเป็นทีม

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 3 การร่วมมือเป็นทีม
  
  “สองคนก็ดีกว่าคนเดียว . . . ถ้าคนหนึ่งล้มลง, อีกคนหนึ่งจะได้พยุงยกเพื่อนของตนให้ลุกขึ้น.”—ท่านผู้ประกาศ 4:9, 10
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? คู่สมรสที่ประสบความสำเร็จนับถือการจัดเตรียมของพระเจ้าเรื่องความเป็นประมุขดังแจ้งไว้ในคัมภีร์ไบเบิล. (เอเฟโซส์ 5:22-24) กระนั้นก็ดี ทั้งสามีและภรรยามองการสมรสเป็นเหมือนทีมที่ร่วมมือกัน ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่. เมื่อมีการร่วมมือเป็นทีม สามีและภรรยาไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นโสดอีกต่อไป. ทั้งสองเป็น “เนื้อหนังอันเดียวกัน” ซึ่งเป็นคำจากคัมภีร์ไบเบิลที่ไม่เพียงแต่พรรณนาถึงความผูกพันถาวรเท่านั้น แต่ยังแสดงถึงความสนิทแนบแน่นด้วย.—เยเนซิศ 2:24
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? ถ้าคุณและคู่สมรสไม่ได้ร่วมทำงานเป็นทีม เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที ซึ่งแต่ละฝ่ายจะปะทะกันเองแทนที่จะพยายามแก้ปัญหา. ในทางกลับกัน เมื่อคุณและคู่สมรสทำงานเป็นทีม พวกคุณก็จะเป็นเหมือนนักบินและนักบินผู้ช่วยซึ่งมีแผนการบินฉบับเดียวกัน แทนที่จะเป็นเหมือนนักบินซึ่งอยู่ในเครื่องบินสองลำที่กำลังจะชนกัน. เมื่อคุณไม่เห็นพ้องกัน คุณก็จะหาวิธีแก้ในเชิงปฏิบัติ แทนที่จะเสียเวลาและอารมณ์ไปกับการประณามและการกล่าวหากัน.
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบดูว่าคุณมีน้ำใจที่จะทำงานเป็นทีมมากเพียงไร โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
  
  ▪ ฉันถือว่าเงินที่ฉันหามาได้เป็น “ของฉันคนเดียว” ไหม?
  
  ▪ ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับญาติของคู่สมรสไหม แม้ว่าคู่สมรสกับญาติจะสนิทกัน?
  
  ▪ ที่จะพักผ่อนได้เต็มที่ ฉันจำเป็นต้องอยู่ต่างหากจากคู่สมรสไหม?
  
  ตั้งใจแน่วแน่. คิดถึงสิ่งที่จะทำได้สักหนึ่งหรือสองอย่างซึ่งจะแสดงว่าคุณต้องการทำงานเป็นทีมมากขึ้นกับคู่สมรส.
  
  คงจะดีถ้าขอความคิดเห็นจากคู่สมรสของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้.
  
  [ภาพหน้า 5]
  
  การทำงานเป็นทีมหมายความว่าคุณเป็นเหมือนนักบินและนักบินผู้ช่วยซึ่งมีแผนการบินฉบับเดียวกัน

เคล็ดลับที่ 4 ความนับถือ

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 4 ความนับถือ
  
  “ให้ท่านทั้งหลายขจัด . . . การตวาด และการพูดหยาบหยามออกไปเสียให้หมด.”—เอเฟโซส์ 4:31
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? ทั้งครอบครัวที่มีปัญหาและครอบครัวที่ประสบความสำเร็จต่างก็มีข้อขัดแย้ง. แต่ในครอบครัวที่ประสบความสำเร็จ จะมีการพูดคุยถึงข้อขัดแย้งโดยไม่พูดเหน็บแนมหรือสบประมาทและใช้วาจาหยาบคาย. สมาชิกครอบครัวปฏิบัติต่อกันเหมือนที่อยากให้คนอื่นปฏิบัติต่อตนเอง.—มัดธาย 7:12
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? คำพูดอาจกลายเป็นอาวุธที่ทำร้ายผู้อื่น. สุภาษิตในคัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “ไปอาศัยอยู่ที่ป่าเปลี่ยวดีกว่าอาศัยอยู่กับหญิงที่มักทะเลาะและบ่นจู้จี้.” (สุภาษิต 21:19) แน่นอน อาจพูดอย่างเดียวกันได้กับผู้ชายที่ปากร้าย. และเมื่อพูดถึงบทบาทของพ่อแม่ คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “บิดาทั้งหลาย อย่ายั่วบุตรให้ขุ่นเคือง พวกเขาจะได้ไม่ท้อใจ.” (โกโลซาย 3:21) เด็ก ๆ ที่ถูกตำหนิอยู่ตลอดเวลาอาจรู้สึกว่าไม่มีทางที่จะทำให้พ่อแม่พอใจ. พวกเขาอาจถึงกับล้มเลิกความพยายาม.
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบดูว่าครอบครัวของคุณแสดงความนับถือต่อกันมากน้อยแค่ไหน โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
  
  ▪ ปกติแล้ว ในครอบครัวของฉันการขัดแย้งกันมักลงเอยด้วยการที่คนหนึ่งผลุนผลันออกจากห้องไปไหม?
  
  ▪ เมื่อฉันพูดกับคู่สมรสหรือกับลูก ฉันมักจะใช้คำพูดหยาบหยาม เช่น “โง่สิ้นดี” “ปัญญาอ่อน” หรืออะไรทำนองนี้ไหม?
  
  ▪ ฉันเติบโตขึ้นมาในบรรยากาศซึ่งคำพูดหยาบหยามเป็นเรื่องธรรมดาไหม?
  
  ตั้งใจแน่วแน่. คิดถึงการตั้งเป้าหมายสักหนึ่งหรือสองอย่างในเรื่องการแสดงความนับถือด้วยคำพูดของคุณ. (ข้อแนะ: ตั้งใจจะใช้คำ “ฉัน” แทนที่จะใช้คำ “คุณ.” ยกตัวอย่าง “ฉันรู้สึกเสียใจเมื่อคุณ . . . ” แทนที่จะบอกว่า “คุณก็เป็นอย่างนี้ทุกที.”)
  
  คงจะดีถ้าบอกให้คู่สมรสรู้เป้าหมายของคุณ. ภายในสามเดือน ถามคู่สมรสว่าคุณได้ปรับปรุงตัวเองไปถึงไหน.
  
  คิดถึงวิธีที่จะยับยั้งตัวเองไม่พูดกับลูกด้วยถ้อยคำหยาบหยาม.
  
  คงจะดีถ้าคุณขอโทษลูกเมื่อคุณได้ใช้คำพูดรุนแรงหรือประชดประชัน.
  
  [ภาพหน้า 6]
  
  คลื่นซัดหินจนกร่อนได้ฉันใด คำพูดที่เจ็บแสบเป็นประจำก็บั่นทอนความมั่นคงของครอบครัวได้ฉันนั้น

เคล็ดลับที่ 5 ความมีเหตุผล

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 5 ความมีเหตุผล
  
  “ให้คนทั้งปวงเห็นว่าท่านทั้งหลายเป็นคนมีเหตุผล.”—ฟิลิปปอย 4:5
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? ในครอบครัวที่ประสบความสำเร็จ สามีและภรรยาให้อภัยข้อผิดพลาดของกันและกันเสมอ. (โรม 3:23) พวกเขาไม่เข้มงวดเกินควรหรือตามใจลูกมากไป. พวกเขาตั้งกฎในบ้านไว้พอประมาณ. เมื่อจำเป็นต้องว่ากล่าวแก้ไข พวกเขาก็ให้ “แต่พอดี.”—ยิระมะยา 30:11
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? คัมภีร์ไบเบิลกล่าวว่า “สติปัญญาจากเบื้องบนนั้น . . . มีเหตุผล.” (ยาโกโบ 3:17) พระเจ้าเองก็ไม่ได้เรียกร้องความสมบูรณ์จากมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์ แล้วทำไมคู่สมรสจะต้องเรียกร้องความสมบูรณ์จากอีกฝ่ายหนึ่งเล่า? ที่จริง การติเตียนเรื่องความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ รังแต่จะทำให้ข้องขัดใจ และไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น. ดีที่สุดที่จะยอมรับว่า “เราต่างพลาดพลั้งกันหลายครั้ง.”—ยาโกโบ 3:2
  
  บิดามารดาที่ประสบความสำเร็จย่อมแสดงความมีเหตุผลเมื่อปฏิบัติต่อลูก. พวกเขาจะไม่ตีสอนลูกจนเกินเหตุ ทั้งจะไม่เป็นคน “เอาใจยาก.” (1 เปโตร 2:18) พวกเขาให้ลูกวัยรุ่นมีอิสระพอสมควรถ้าลูกแสดงให้เห็นว่าเป็นคนมีความรับผิดชอบ. พวกเขาไม่พยายามควบคุมเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกอย่างในชีวิตของลูก. หนังสืออ้างอิงเล่มหนึ่งกล่าวว่า การพยายามควบคุมชีวิตวัยรุ่นในทุกแง่มุม “เท่ากับเป็นการเต้นระบำขอฝนอย่างเอาเป็นเอาตาย. ถึงอย่างไรฝนก็ไม่ตก แต่คุณก็จะเหนื่อยเปล่า.”
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. จงตรวจสอบความมีเหตุผลของคุณ โดยใช้คำถามต่อไปนี้.
  
  ▪ คุณชมคู่สมรสของคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร?
  
  ▪ คุณติคู่สมรสของคุณครั้งสุดท้ายเมื่อไร?
  
  ตั้งใจแน่วแน่. ถ้าคำถามแรกในกรอบด้านซ้ายคุณคิดคำตอบไม่ออก แต่คำถามที่สองคุณตอบได้ง่าย ๆ ขอให้คุณตั้งเป้าหมายสักอย่างหนึ่งเพื่อจะเป็นคนมีเหตุผลมากขึ้น.
  
  คงจะดีถ้าได้คุยกับคู่สมรสเกี่ยวกับสิ่งที่คุณทั้งสองตั้งใจจะทำ.
  
  คิดถึงการยอมให้ลูกวัยรุ่นมีอิสระมากขึ้นเมื่อลูกแสดงให้เห็นว่าเขามีความรับผิดชอบ.
  
  คงจะดีถ้าได้คุยกันตรงไปตรงมากับลูกวัยรุ่นเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ เช่น กำหนดเวลาที่ควรจะกลับบ้าน.
  
  [ภาพหน้า 7]
  
  เช่นเดียวกับคนขับรถที่ระมัดระวัง สมาชิกครอบครัวที่มีเหตุผลพร้อมจะยินยอม

เคล็ดลับที่ 6 การให้อภัย

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 6 การให้อภัย
  
  “จงทนกันและกันเรื่อยไปและให้อภัยกันอย่างใจกว้าง.”—โกโลซาย 3:13
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? คู่สมรสที่ประสบความสำเร็จเรียนรู้จากเหตุการณ์ในอดีต; แต่ก็ไม่จดจำความขุ่นเคืองที่เคยเกิดขึ้น และใช้สิ่งเหล่านี้ในการพูดแบบเหมารวม เช่น “คุณมาสายเสมอ” หรือ “คุณไม่เคย ฟังฉันเลย.” ทั้งสามีและภรรยาเชื่อว่า “ที่เขามองข้ามการล่วงละเมิดก็เป็นความงดงาม.”—สุภาษิต 19:11, ล.ม.
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? พระเจ้า “พร้อมที่จะทรงยกความผิด” แต่มนุษย์ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเสมอไป. (บทเพลงสรรเสริญ 86:5) ความผิดเก่า ๆ ที่ไม่ได้รับการแก้ไขอาจเป็นเหตุให้ความขุ่นเคืองพอกพูนขึ้นจนถึงขั้นที่ดูเหมือนไม่มีทางให้อภัยได้. ต่างฝ่ายต่างก็เก็บงำความรู้สึกของตน และไม่เห็นอกเห็นใจความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่ง. ทั้งคู่รู้สึกว่าต้องฝืนทนอยู่ในชีวิตสมรสที่ขาดความรัก.
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. ดูรูปเก่า ๆ ของคุณกับคู่สมรสซึ่งถ่ายไว้ครั้งแต่งงานกันใหม่ ๆ หรือในช่วงที่ติดต่อฝากรัก. พยายามฟื้นความรักความผูกพันที่เคยมีก่อนที่ปัญหาได้มาทำให้ทัศนะของคุณเปลี่ยนไป. แล้วคิดย้อนไปว่าคุณลักษณะอะไรของคู่สมรสที่ทำให้คุณชอบเขาในตอนแรก.
  
  ▪ คุณชอบคุณลักษณะอะไรมากที่สุดของคู่สมรสในตอนนี้?
  
  ▪ คิดถึงผลกระทบในทางดีต่อลูก ๆ ถ้าคุณเป็นคนที่ให้อภัยคนอื่นมากขึ้น.
  
  ตัดสินใจแน่วแน่. คิดถึงหนึ่งหรือสองวิธีที่คุณตั้งใจจะไม่นำความขุ่นเคืองในอดีตเข้ามาพัวพันกับความไม่ลงรอยกันในปัจจุบัน.
  
  คงจะดีถ้ากล่าวชมคู่สมรสเกี่ยวกับคุณลักษณะของเขาที่คุณชื่นชอบ.—สุภาษิต 31:28, 29
  
  พิจารณาวิธีการบางอย่างที่คุณจะให้อภัยลูก.
  
  คงจะดีที่คุณพูดคุยกับลูกเรื่องการให้อภัยและผลประโยชน์ที่แต่ละคนในครอบครัวจะได้รับเมื่อสามารถให้อภัยกัน.
  
  [ภาพหน้า 8]
  
  เมื่อคุณให้อภัย หนี้ความผิดนั้นได้ชดใช้ไปแล้ว. คุณไม่พยายามจะทวงหนี้ความผิดนั้นอีก

เคล็ดลับที่ 7 รากฐานที่มั่นคง

ตื่นเถิด! 2009 | ตุลาคม
- เคล็ดลับที่ 7 รากฐานที่มั่นคง
  
  เรื่องนี้หมายความอย่างไร? ครอบครัวไม่อาจเข้มแข็งได้เอง เช่นเดียวกับบ้านซึ่งไม่อาจตั้งอยู่ได้หลายสิบปีด้วยตัวมันเอง. โครงสร้างจะแข็งแรงก็จำเป็นต้องมีฐานรากที่มั่นคง ครอบครัวที่เข้มแข็งก็เป็นเช่นเดียวกัน. ครอบครัวที่ประสบความสำเร็จได้รับการสร้างขึ้นบนรากฐานอันได้แก่แหล่งแห่งคำแนะนำซึ่งใช้การได้.
  
  เรื่องนี้สำคัญอย่างไร? มีคำแนะนำมากมายเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวจากหนังสือ, นิตยสาร, และรายการทีวี. บางคนที่ให้คำปรึกษาชีวิตสมรสอาจสนับสนุนคู่สมรสที่มีปัญหาให้อยู่ด้วยกันต่อไป แต่บางคนก็สนับสนุนให้แยกกัน. ผู้เชี่ยวชาญบางรายถึงกับเปลี่ยนทัศนะในเรื่องนี้. ตัวอย่างเช่น ในปี 1994 นักบำบัดที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งซึ่งเชี่ยวชาญด้านปัญหาวัยรุ่น เขียนว่าตอนที่เธอเริ่มอาชีพนี้ เธอรู้สึกว่า “ถ้าเด็กอยู่กับพ่อหรือแม่คนเดียวที่มีความสุขก็ดีกว่าอยู่กับทั้งพ่อและแม่ที่ไม่มีความสุข. ดิฉันเคยคิดว่าการหย่าเป็นทางเลือกที่ดีกว่าการทนอยู่กับชีวิตสมรสที่ย่ำแย่.” แต่หลังจากผ่านประสบการณ์มาร่วมยี่สิบปี เธอก็เปลี่ยนความคิด. เธอบอกว่า “การหย่าทำร้ายจิตใจเด็กหลายคนอย่างแสนสาหัส.”
  
  ความเห็นมักจะเปลี่ยนได้ แต่คำแนะนำที่ดีที่สุดที่พบได้จะต้องสะท้อนไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งถึงหลักการในคัมภีร์ไบเบิล พระคำของพระเจ้า. เมื่ออ่านบทความชุดนี้ คุณอาจสังเกตว่ามีหลักการจากคัมภีร์ไบเบิลพิมพ์ไว้ที่ด้านบนของหน้า 3-8. หลักการดังกล่าวได้ช่วยหลายครอบครัวให้ประสบความสำเร็จที่แท้จริง. เช่นเดียวกับทุกครอบครัว พวกเขาก็มีปัญหา. ความแตกต่างกันก็อยู่ที่ว่าคัมภีร์ไบเบิลได้ให้รากฐานที่มั่นคงสำหรับชีวิตสมรสและครอบครัว. เราน่าจะคาดหมายได้ว่าคัมภีร์ไบเบิลเป็นเช่นนั้นจริง เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าผู้ประพันธ์คัมภีร์ไบเบิลเป็นผู้ก่อตั้งครอบครัว.—2 ติโมเธียว 3:16, 17
  
  ลองวิธีต่อไปนี้. ทำรายการข้อคัมภีร์ที่ยกขึ้นมากล่าวด้านบนของหน้า 3 ถึงหน้า 8. เพิ่มข้อคัมภีร์อื่น ๆ ที่ได้ช่วยคุณลงไปด้วย. เก็บรายการข้อคัมภีร์นี้ไว้ในที่ที่เห็นได้สะดวก และอ่านบ่อย ๆ.
  
  ตั้งใจแน่วแน่. ตั้งใจนำเอาหลักการในคัมภีร์ไบเบิลไปใช้ในชีวิตครอบครัวของคุณ.
  
  [ภาพหน้า 8, 9]
  
  โดยอาศัยรากฐานที่มั่นคงจากพระคัมภีร์ ครอบครัวของคุณสามารถยืนหยัดต้านแรงพายุได้