“ฉันต้องการหย่า!”

บ้านที่ทรุดโทรมบ่งบอกถึงการปล่อยปละละเลย. ตลอดหลายปี มันผ่านมรสุมมาหลายฤดู แต่ใช่ว่าจะคงทนอยู่ได้ทุกครั้ง. ตอนนี้โครงสร้างของบ้านผุพังเต็มที และดูเหมือนจะพังทลายได้ทุกเมื่อ.

คำพรรณนาข้างต้นแสดงให้เห็นถึงสถานะของคู่สมรสหลายคู่ในทุกวันนี้. คุณเคยรู้สึกไหมว่าชีวิตสมรสของคุณเองอาจกำลังมุ่งไปทางนั้น? ถ้าเช่นนั้น จงมั่นใจว่าไม่มีคู่สมรสคู่ใดที่ปลอดปัญหา. ที่จริง คัมภีร์ไบเบิลยอมรับตามจริงว่า ผู้ที่แต่งงานคงจะ “ทำให้ตัวเองลำบาก.”—1 โครินท์ 7:28

ความสัตย์จริงแห่งถ้อยคำเหล่านั้นได้รับการเน้นเมื่อนักวิจัยคณะหนึ่งพรรณนาการสมรสว่าเป็น “พฤติกรรมที่เสี่ยงมากที่สุด ซึ่งผู้คนจำนวนมากในสังคมของเราทำเป็นประจำ.” พวกเขากล่าวต่อไปว่า “สิ่งที่เริ่มขึ้นเป็นความสัมพันธ์ที่ชื่นชมยินดีและให้ความหวัง อาจกลายเป็นความคับข้องใจและเจ็บปวดมากที่สุดเท่าที่ต้องประสบในชีวิตของคนคนหนึ่ง.”

ชีวิตสมรสของคุณ เป็นอย่างไร? การสมรสของคุณมีลักษณะต่อไปนี้บางอย่างไหม?

การทะเลาะวิวาทกันเสมอ
คำพูดที่เจ็บแสบ
การนอกใจ
ความขุ่นเคือง

ถ้าชีวิตสมรสของคุณดูเหมือนไม่มั่นคงและจวนจะพังทลาย คุณควรทำอย่างไร? การหย่าเป็นทางแก้ไหม?

‘จากส่วนน้อยกลายเป็นส่วนใหญ่’

ในบางประเทศอัตราการหย่าร้างพุ่งสูงขึ้น. ขอพิจารณาประเทศสหรัฐ ซึ่งเป็นเวลาหลายปีมีการหย่าร้างค่อนข้างน้อยมาก. หลังจากปี 1960 บาร์บารา ดาโฟ ไวต์เฮดเขียนในหนังสือชื่อ วัฒนธรรมหย่าร้าง (ภาษาอังกฤษ) ว่า “อัตราการหย่าสูงขึ้นอย่างน่าตกใจ.” เธอกล่าวว่า “มันเพิ่มสูงขึ้นสองเท่าภายในเวลาราวๆ สิบปี และยังคงสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งต้นทศวรรษ 1980 แล้วมันยังคงอยู่ในระดับสูงสุดท่ามกลางสังคมตะวันตกที่เจริญแล้ว. ผลของการเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วภายในเวลาอันสั้นและยังคงอยู่ในระดับนั้นก็คือ การหย่าร้างซึ่งเคยมีแต่ส่วนน้อยก็กลายเป็นพฤติกรรมของชาวอเมริกันส่วนใหญ่ภายในช่วงเวลาเพียงสามสิบปี.”