การก่อสร้างเพื่อสรรเสริญพระยะโฮวา
“ฉันแทบจะไม่เชื่อตาตัวเอง. ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเราจะมีหอประชุมที่สวยอย่างนี้เพื่อประชุมและสรรเสริญพระยะโฮวา. เงินเท่าไรก็ซื้อความปลาบปลื้มใจอย่างที่ฉันมีไม่ได้!”—มาเรีย, เม็กซิโก.
พยานพระยะโฮวาชื่นชอบการชุมนุมกันเพื่อเรียนเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิล พระคำของพระเจ้า. (บทเพลงสรรเสริญ 27:4; ฮีบรู 10:23-25) และพวกเขาปีติยินดีเป็นพิเศษเมื่อได้พบปะกันในสถานนมัสการที่เหมาะสม. ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ พวกเขาได้สร้างสถานนมัสการซึ่งรู้จักกันว่า หอประชุมราชอาณาจักร นับพัน ๆ แห่งในหลายประเทศทั่วโลก.
อะไรทำให้ต้องมีการก่อสร้างเช่นนี้? ใครทำงานนี้? และงานนี้มีผลกระทบต่อผู้ที่เกี่ยวข้องอย่างไรบ้าง? เพื่อจะได้คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้ ขอพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นในเม็กซิโกและเบลีซ.
จำเป็นต้องมีหอประชุมใหม่อีกหลายพันหลัง!
ในอดีต พยานพระยะโฮวาในเม็กซิโกเคยร่วมชุมนุมกันเพื่อนมัสการพระเจ้าในสถานที่ต่าง ๆ เท่าที่จะหาได้ ไม่ว่าในสวนหลังบ้าน, บ้านของพยานฯ, โกดังเก็บของ, โรงรถ, หรือห้องที่เช่าสำหรับจัดประชุม. ในระหว่างนั้น พยานฯที่ภักดีเหล่านี้มักคิดกันอยู่บ่อย ๆ ว่าคงจะดีสักเพียงไรถ้าพวกเขาสามารถสร้างหอประชุมของตนเองได้.
เมื่อถึงปี 1994 ในเม็กซิโกมีพยานฯ 388,000 คน. การสำรวจที่ทำในปีนั้นทำให้ทราบว่าถ้าจะให้พยานฯทุกคนสามารถร่วมประชุมได้ในสถานนมัสการของตนเอง ก็ต้องมีการสร้างหอประชุมใหม่ 3,300 หลัง. ช่างเป็นงานที่ใหญ่โตเสียจริง ๆ!
ในตอนนั้น ประชาคมท้องถิ่นบางแห่งที่มีความพร้อมก็ได้สร้างหอประชุมของตนเองไปบ้างแล้ว. แต่ในช่วงห้าปีถัดมาก็เห็นชัดว่า เพื่อให้ทันกับความต้องการ เราจะต้องสร้างหอประชุมเพิ่มขึ้น และสร้างให้เร็วขึ้นด้วย. งานนี้จะสำเร็จได้อย่างไร?
กลุ่มอาสาสมัครเดินทางที่ชำนาญงาน
ในปี 1999 โครงการก่อสร้างใหม่ได้เริ่มขึ้น. มีการตั้งกลุ่มก่อสร้างหอประชุมขึ้นทั่วเม็กซิโก. พยานพระยะโฮวาจากทั่วประเทศได้อาสาสมัครเข้าร่วมโครงการที่น่าตื่นเต้นนี้ และพวกเขาหลายคนชำนาญในงานก่อสร้าง. ในปัจจุบัน เม็กซิโกมีกลุ่มก่อสร้างเช่นนี้ 35 กลุ่ม และมีหนึ่งกลุ่มที่เบลีซ.
กลุ่มก่อสร้างหอประชุมเหล่านี้มักจะประกอบด้วยอาสาสมัครทั้งชายและหญิงประมาณแปดคนซึ่งทำงานเต็มเวลาโดยไม่รับค่าจ้าง. กลุ่มอาสาสมัครที่มีความสุขเหล่านี้จะย้ายไปตามที่ต่าง ๆ ทั่วประเทศเพื่อช่วยฝึกอาสาสมัครอื่น ๆ และดูแลโครงการก่อสร้าง. อาสาสมัครแต่ละคนทำงานวันละแปดชั่วโมง ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์และเสาร์เว้นเสาร์. พวกเขาเริ่มวันใหม่ตอน 7 โมงเช้าด้วยการพิจารณาข้อคัมภีร์ หลังจากนั้นจึงรับประทานอาหารเช้า. ทุกคนกระตือรือร้นที่จะทำงานทุกอย่างตามที่มีการขอ. ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงก็ทำงานร่วมกับผู้ชายด้วยในงานฉาบปูน, ปูกระเบื้อง, และทาสี.
ประชาคมท้องถิ่นมีส่วนช่วยโดยจัดหาที่พัก, ซักเสื้อผ้า, และเตรียมอาหารสำหรับอาสาสมัครเดินทางเหล่านี้. นอกจากจะทำงานร่วมกันในการก่อสร้างหอประชุมแล้ว อาสาสมัครและพยานฯในท้องถิ่นยังมีโอกาสได้คบหากันที่การประชุมคริสเตียนและระหว่างที่ทำงานประกาศตามบ้านด้วย.
สิ่งดี ๆ ที่ได้รับจากการเป็นอาสาสมัคร
อาสาสมัครเหล่านี้รู้สึกอย่างไรกับงานที่พวกเขาทำ? แดเนียล ซึ่งทำงานเป็นอาสาสมัครมานานกว่าสามปี บอกว่า “จริงอยู่ เราทำงานหนักทั้งในยามที่อากาศร้อนและหนาว, กินอาหารที่เราไม่เคยชิน, ย้ายที่บ่อย ๆ, อยู่ไกลจากครอบครัว, และบ่อยครั้งก็ขาดสิ่งอำนวยความสะดวกที่ทันสมัยหลายอย่าง.” เขาพูดต่อว่า “แต่ความลำบากเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสิ่งดี ๆ ที่เราได้รับ.”
สิ่งดี ๆ เหล่านี้มีอะไรบ้าง? อาสาสมัครหลายคนได้เรียนรู้ทักษะการก่อสร้างใหม่ ๆ. แต่อาสาสมัครคนหนึ่งชื่อคาร์ลอส ซึ่งดูแลกลุ่มที่ค่อนข้างใหญ่ได้พูดถึงผลประโยชน์อย่างหนึ่งที่เขารู้สึกว่าสำคัญกว่า. เขากล่าวว่า “เรากลายเป็นเหมือนครอบครัวที่มีคน 20 คน. เรากินด้วยกัน, ทำงานด้วยกัน, ศึกษาด้วยกัน, อธิษฐานด้วยกัน. เรากลายเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดสนิทสนมมาก.”
นอกจากนี้ กลุ่มก่อสร้างยังสร้างมิตรภาพที่แน่นแฟ้นกับประชาคมท้องถิ่นที่พวกเขาช่วยสร้างหอประชุมให้ด้วย. โฮเซ ซึ่งเข้าร่วมมาแล้วมากกว่า 100 โครงการ บอกว่า “น้ำตาแห่งความยินดีและรอยยิ้มแสดงความขอบคุณของพยานฯท้องถิ่นเมื่อเห็นว่าความฝันของพวกเขาที่จะมีหอประชุมใหม่กลายเป็นจริงแล้วคือสิ่งที่วิเศษจริง ๆ.” เขากล่าวเสริมว่า “เรามีความสุขที่ได้รู้ว่า แม้แต่สิ่งเล็กน้อยที่เราทำเพื่อให้งานก่อสร้างสถานนมัสการอันบริสุทธิ์อีกหลังหนึ่งสำเร็จลุล่วงก็ช่วยให้ความเชื่อของคนอื่นเข้มแข็งขึ้นได้.”
ความสำเร็จที่น่าทึ่ง!
สถานนมัสการเหล่านี้ไม่ได้ใหญ่โตหรูหรา. แต่หอประชุมราชอาณาจักรเป็นอาคารที่ออกแบบอย่างเรียบง่าย จึงสามารถสร้างเสร็จได้ภายในเวลาอันรวดเร็วและไม่เสียค่าใช้จ่ายมาก. วัสดุและวิธีการก่อสร้างของท้องถิ่นถูกนำมาใช้เมื่อไรก็ตามที่เป็นไปได้. โดยวิธีนี้ หอประชุมใหม่หนึ่งหลังจึงสามารถสร้างเสร็จได้ภายในเวลาเพียงหกสัปดาห์!
พอถึงปี 2007 ทุกประชาคมในเบลีซมีหอประชุมใหม่แล้ว คือรวมทั้งสิ้น 17 หลัง. ในเม็กซิโก มีการสร้างหอประชุมไปแล้วมากกว่า 1,400 หลัง โดยนับตั้งแต่ปี 1999 เท่านั้น!
แม้งานหลายอย่างจะสำเร็จไปด้วยดี แต่ก็ยังมีงานอีกมากที่ต้องทำ. (มัดธาย 9:37) ปัจจุบัน จำนวนพยานฯในเม็กซิโกได้เพิ่มขึ้นจนมีมากกว่า 600,000 คน และทั้งหมดร่วมประชุมกันสัปดาห์ละสามครั้งเพื่อรับการสอนจากพระคำของพระเจ้า. ฉะนั้น ยังมีความต้องการหอประชุมอีกเกือบ 2,000 หลัง. เป้าหมายนี้คงไม่อาจจะบรรลุได้ ถ้างานอาสาสมัครก่อสร้างนี้อาศัยความพยายามของมนุษย์เพียงอย่างเดียว. แต่ดังที่เราได้เห็นแล้ว “ทุกสิ่งเป็นไปได้” ด้วยความช่วยเหลือจากพระยะโฮวา.—มัดธาย 19:26.
[กรอบ/ภาพหน้า 22]
“พวกเขาทำอย่างที่พวกเขาพูด”
ประชาคมท้องถิ่นของพยานพระยะโฮวาไม่ใช่คนเพียงกลุ่มเดียวที่ได้รับผลกระทบจากงานก่อสร้างหอประชุมราชอาณาจักร. เพื่อเป็นตัวอย่าง ในระหว่างการก่อสร้างหอประชุมแห่งหนึ่งในเบลีซ ชายคนหนึ่งซึ่งภรรยานับถือนิกายเพนเทคอสต์ได้บอกกับภรรยาว่า เมื่อพยานพระยะโฮวาสร้าง “โบสถ์” ของพวกเขาเสร็จแล้ว เขาอยากจะไปร่วมประชุมที่นั่น. อะไรทำให้เขาต้องการทำเช่นนั้น? เขากล่าวว่า “ผมได้เห็นแล้วว่าพระเจ้าทรงอยู่กับพวกเขา. เวลาทำงานพวกเขาก็ไม่ทะเลาะกัน. และพวกเขาทำอย่างที่พวกเขาพูด.”
[รูปภาพ]
หอประชุมราชอาณาจักรในออเรนจ์ วอล์ก เบลีซ
[กรอบ/ภาพหน้า 23]
ความพยายามระดับโลก
มีการตั้งกลุ่มก่อสร้างหอประชุมราชอาณาจักรซึ่งมีอาสาสมัครทำงานอย่างมีความสุขใน 120 ประเทศ. รายชื่อข้างล่างนี้เป็นตัวอย่างเพียงบางประเทศ:
กานา, คาซัคสถาน, โครเอเชีย, จาเมกา, แซมเบีย, ตูวาลู, ไทย, ไนจีเรีย, โบลิเวีย, ปาปัวนิวกินี, ฟิจิ, มอลโดวา, ยูเครน, รวันดา, ไลบีเรีย, เวเนซุเอลา, สาธารณรัฐโดมินิกัน, อินเดีย, เอธิโอเปีย, แองโกลา, ฮ่องกง.
[รูปภาพ]
หอประชุมราชอาณาจักรในทลักซ์กาลา เม็กซิโก
สมาชิกกลุ่มก่อสร้างหอประชุมราชอาณาจักรกลุ่มหนึ่งในเม็กซิโก
[ภาพหน้า 23]
หอประชุมราชอาณาจักรในอะกาปุลโก เม็กซิโก