คุณรู้ไหม?
อัครสาวกเปาโลหมายถึงอะไรเมื่อกล่าวว่าบนตัวท่านมี “เครื่องหมายบอกการเป็นทาสของพระเยซู”?—กาลาเทีย 6:17
▪ สำหรับผู้ฟังในศตวรรษแรก คำพูดของเปาโลอาจตีความได้หลายอย่าง. ตัวอย่างเช่น ในสมัยโบราณมีการใช้เหล็กที่เผาไฟจนแดงทำเครื่องหมายบนร่างกายของเชลยศึก โจรปล้นวิหาร และทาสที่หลบหนี. ถือกันว่าการมีเครื่องหมายเช่นนั้นบนร่างกายเป็นสิ่งที่น่าอัปยศ.
อย่างไรก็ตาม เครื่องหมายดังกล่าวไม่ใช่สิ่งที่น่าอับอายเสมอไป. ในสมัยโบราณมีคนมากมายที่ทำเครื่องหมายบนร่างกายเพื่อบอกให้รู้ว่าเป็นคนเผ่าไหนหรือนับถือศาสนาอะไร. ตัวอย่างเช่น พจนานุกรมเทววิทยาของคัมภีร์ภาคพันธสัญญาใหม่ (ภาษาอังกฤษ) กล่าวว่า “ชาวซีเรียที่อุทิศตนแด่พระฮะดัดและเทพธิดาอาทาร์กาทิสจะทำเครื่องหมายที่ข้อมือและที่คอ . . . ส่วนคนที่อุทิศตนแด่พระไดโอนิซุสจะทำเครื่องหมายเป็นรูปใบไอวี.”
นักวิจารณ์คัมภีร์ไบเบิลสมัยปัจจุบันหลายคนสันนิษฐานว่า เปาโลหมายถึงรอยแผลตามร่างกายของท่านที่เกิดจากการถูกเฆี่ยนหรือถูกทำทารุณต่าง ๆ ในช่วงที่ทำงานมิชชันนารีของคริสเตียน. (2 โครินท์ 11:23-27) บางทีเปาโลอาจไม่ได้หมายถึงรอยแผลหรือเครื่องหมายจริง ๆ บนร่างกายก็ได้ แต่หมายถึงแนวทางชีวิตของท่านซึ่งบ่งชี้ว่าท่านเป็นคริสเตียน.
เมืองคุ้มภัยในอิสราเอลโบราณเป็นที่ลี้ภัยของอาชญากรไหม?
▪ ในสมัยโบราณ วิหารหลายแห่งของพวกนอกรีตเป็นที่ลี้ภัยสำหรับผู้ที่หลบหนีการตามล่าหรือพวกอาชญากร. อารามและโบสถ์วิหารของคริสต์ศาสนจักรในยุคกลางก็ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์เช่นนั้นด้วย. แต่กฎหมายของชาวอิสราเอลโบราณเกี่ยวกับเมืองคุ้มภัยกำหนดไว้ชัดเจนว่าเมืองเหล่านี้จะต้องไม่เป็นที่ลี้ภัยของอาชญากร.
พระบัญญัติของโมเซกำหนดไว้ว่าเมืองคุ้มภัยจะให้การปกป้องเฉพาะผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่เจตนาเท่านั้น. (พระบัญญัติ 19:4, 5) เขาสามารถหนีไปยังเมืองคุ้มภัยที่ใกล้ที่สุดเพื่อจะไม่ถูกชายที่เป็นญาติของผู้ตายตามไปฆ่าล้างแค้น. หลังจากเล่าให้ผู้เฒ่าผู้แก่ของเมืองคุ้มภัยนั้นฟังว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ผู้ที่หนีมาจะถูกนำตัวไปสอบสวนในเมืองที่มีอำนาจดูแลเขตที่เกิดการฆาตกรรมนั้น. ที่นั่นเขาจะมีโอกาสพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง. ผู้เฒ่าผู้แก่ที่ปกครองชาวอิสราเอลจะพิจารณาว่าเขากับผู้ตายเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนหรือไม่.—อาฤธโม 35:20-24; พระบัญญัติ 19:6, 7; ยะโฮซูอะ 20:4, 5
ถ้าสอบสวนแล้วเห็นว่าไม่ได้มีเจตนาฆ่าคนจริง ๆ ผู้นั้นก็สามารถกลับไปยังเมืองคุ้มภัยได้ และต้องอยู่แต่ในเมืองหรือละแวกใกล้เคียงเท่านั้น. เมืองคุ้มภัยไม่ใช่คุกหรือที่คุมขัง. ผู้ลี้ภัยต้องทำงานและทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อสังคม. เมื่อมหาปุโรหิตเสียชีวิตแล้ว ผู้ลี้ภัยทุกคนสามารถออกจากเมืองคุ้มภัยได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาทำร้ายเขา.—อาฤธโม 35:6, 25-28
[แผนที่หน้า 15]
(ดูรายละเอียดจากวารสาร)
เมืองคุ้มภัย
1 คาเดช
2 โกลาน
3 ราโมท-กิเลียด
4 เชเคม
5 เบเซอร์
6 เฮบโรน
แม่น้ำจอร์แดน