‘หนูจะประกาศได้อย่างไร?’
เรามีตัวอย่างที่โดดเด่นของพี่น้องหลายคนตลอดทั่วโลกที่ทำงานประกาศอย่างซื่อสัตย์แม้ว่าต้องรับมือปัญหาสุขภาพร้ายแรง. ขอให้ดูตัวอย่างของดาเลีย ซึ่งอยู่ที่วิลนีอุส เมืองหลวงของลิทัวเนีย.
ดาเลียเป็นพี่น้องหญิงคนหนึ่ง อายุราว ๆ 35 ปี. เธอมีอาการตกเลือดในสมองตั้งแต่เกิด. ความผิดปกตินี้ทำให้เธอเป็นอัมพาตและพูดแทบไม่ได้เลย. ผลก็คือ มีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่สามารถเข้าใจคำพูดของเธอได้ดี. ดาเลียอยู่กับกาลีนา ผู้เป็นมารดา ซึ่งคอยดูแลเธอ. แม้ว่าชีวิตของดาเลียลำบากมากและเต็มไปด้วยความคับข้องใจ แต่เธอก็ยังรักษาทัศนะในแง่บวกไว้เสมอ. เธอทำเช่นนั้นได้อย่างไร?
กาลีนาเล่าว่า “ในปี 1999 อะโพโลนิจา ลูกพี่ลูกน้องของดิฉันมาเยี่ยมเรา. เราสังเกตว่าอะโพโลนิจาซึ่งเป็นพยานพระยะโฮวารู้คัมภีร์ไบเบิลดี และดาเลียก็เริ่มถามเธอหลายเรื่อง. ไม่นานหลังจากนั้น ดาเลียก็เริ่มศึกษาคัมภีร์ไบเบิล. บางครั้ง ดิฉันร่วมศึกษาด้วยเพื่อช่วยแปลคำพูดของดาเลีย. แต่ดิฉันสังเกตว่าทุกสิ่งที่เธอได้เรียนเป็นประโยชน์ต่อเธอจริง ๆ. หลังจากนั้นไม่นาน ดิฉันก็ขอศึกษาคัมภีร์ไบเบิลด้วย.”
ขณะที่ดาเลียเริ่มเข้าใจความจริงในคัมภีร์ไบเบิล เธอเริ่มมีข้อสงสัยอย่างหนึ่งที่รบกวนใจเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ. ในที่สุด เธอก็พูดออกมา และถามอะโพโลนิจาว่า “คนที่พิการอย่างหนูจะประกาศได้อย่างไร?” (มัด. 28:19, 20) อะโพโลนิจาช่วยให้ดาเลียรู้สึกสบายใจขึ้นโดยบอกว่า “ไม่ต้องกลัว. พระยะโฮวาจะช่วยเธอ.” และพระยะโฮวาก็ทรงช่วยเธอจริง ๆ.
ถ้าอย่างนั้น ดาเลียประกาศโดยวิธีใด? เธอใช้หลายวิธี. พี่น้องหญิงบางคนช่วยเธอเขียนจดหมายที่บอกข่าวสารจากพระคัมภีร์. ก่อนอื่น ดาเลียจะบอกกับพี่น้องหญิงเหล่านั้นว่าเธออยากพูดอะไร. จากนั้น พี่น้องหญิงก็จะเรียบเรียงความคิดของเธอเขียนเป็นจดหมาย. ดาเลียยังประกาศด้วยการส่งข้อความทางโทรศัพท์มือถือด้วย. และเมื่ออากาศดี พี่น้องในประชาคมจะพาเธอออกไปข้างนอกเพื่อประกาศกับคนที่พบในสวนสาธารณะของท้องถิ่นและตามถนน.
ดาเลียกับแม่ก้าวหน้าฝ่ายวิญญาณมากขึ้นเรื่อย ๆ. ทั้งสองอุทิศตัวแด่พระยะโฮวาและรับบัพติสมาในเดือนพฤศจิกายน 2004. ในเดือนกันยายน 2008 มีการตั้งกลุ่มที่ใช้ภาษาโปแลนด์ขึ้นในเมืองวิลนีอุส. เนื่องจากกลุ่มนี้จำเป็นต้องมีผู้ประกาศราชอาณาจักรมากกว่า ดาเลียกับแม่จึงสมทบกับกลุ่มนี้. ดาเลียกล่าวว่า “ในบางเดือน ดิฉันรู้สึกกังวลเพราะยังไม่ได้ออกไปรับใช้เลย. แต่หลังจากอธิษฐานถึงพระยะโฮวาในเรื่องนี้แล้ว ไม่นานก็จะมีใครคนหนึ่งนัดหมายจะพาดิฉันไปประกาศ.” ดาเลียพี่น้องที่น่ารักของเราคนนี้รู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับสภาพของตัวเธอเอง? เธอบอกว่า “โรคนี้ทำให้ร่างกายดิฉันพิการ แต่จิตใจของดิฉันไม่พิการ. ดิฉันมีความสุขมากที่สามารถบอกข่าวสารเกี่ยวกับพระยะโฮวาแก่คนอื่น ๆ!”