จอร์เจีย | 1991-1997
ผู้บำรุงเลี้ยงช่วยพี่น้องให้ก้าวหน้า
โจนิ ชาลามเบริดเซกับตามาซิ บิบลาอิยา ต้นทศวรรษ 1990
ต้นทศวรรษ 1990 ประชาคมส่วนใหญ่ในจอร์เจียมีผู้ดูแลคนเดียวหรือไม่ก็ผู้ช่วยงานรับใช้คนเดียว ตามปกติแล้วมีการจัดประชุมแยกกันเป็นกลุ่ม ๆ เพราะพี่น้องอยู่ไกลกันมาก คนละเมืองหรือไม่ก็คนละหมู่บ้าน
โจนิ ชาลามเบริดเซและปาฟเล อับดูเชลิชวิลีที่รับใช้ในเขตที่ห่างไกลอยู่ก่อนแล้ว ได้รับมอบหมายให้ไปช่วยประชาคมในเมืองเตลาวิ ภูมิภาคคาเคติ ประชาคมที่นั่นมีผู้ประกาศ 300 คนแบ่งกลุ่มประชุมกันเป็นประจำตามที่ต่าง ๆ ถึง 13 กลุ่ม แต่ไม่มีผู้ดูแลเลยแม้แต่คนเดียว
ปาฟเล อับดูเชลิชวิลี
ไม่นานโจนิและปาฟเลก็เห็นปัญหาใหญ่ที่ทำให้พี่น้องก้าวหน้าช้า โจนิอธิบายว่า “พี่น้องหลายคนเป็นเจ้าของที่นาและไร่องุ่นขนาดใหญ่ พอถึงฤดูเก็บเกี่ยว เป็นธรรมเนียมที่เพื่อนบ้านจะผลัดกันไปช่วยในที่นาหรือสวนของคนอื่น พี่น้องของเราก็เลยต้องใช้เวลามากกับคนที่ไม่มีความเชื่อ”—1 คร. 15:33
โจนิและปาฟเลแนะนำพี่น้องเหล่านี้ให้ขอแรงจากพี่น้องร่วมความเชื่อไปช่วยเก็บเกี่ยวพืชผลแทน นี่ทำให้พวกเขาได้ประโยชน์จากการคบหาสมาคมที่ดีตอนไปเก็บเกี่ยว (ปญจ. 4:9, 10) โจนิตั้งข้อสังเกตว่า “พี่น้องในประชาคมรักกันผูกพันกันมากขึ้น” หลังจากนั้น 3 ปีตอนโจนิและปาฟเลย้ายจากภูมิภาคคาเคติ ที่นั่นมีผู้ดูแลที่เป็นคนท้องถิ่น 5 คนและผู้ช่วยงานรับใช้ 12 คน
การประชุมช่วยให้ประกาศได้ดีขึ้น
งานของเราถูกห้ามมาจนถึงช่วงต้นทศวรรษ 1990 ในช่วงนั้นพยานฯประชุมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อศึกษาหนังสือประจำประชาคมและศึกษาหอสังเกตการณ์ เท่านั้น ถึงการประชุมนี้จะให้กำลังใจแต่ก็ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อฝึกพี่น้องสำหรับการประกาศ
พอระบอบคอมมิวนิสต์หมดอำนาจไป องค์การของพระยะโฮวาก็ชี้นำประชาคมต่าง ๆ ให้จัดการประชุมโรงเรียนการรับใช้ตามระบอบของพระเจ้าและการประชุมการรับใช้เป็นประจำทุกสัปดาห์
นาอิลิ คูติชวิลีกับพี่สาวชื่อลาลิ อเล็กเปโรวามีความทรงจำที่น่าประทับใจเกี่ยวกับการประชุมทั้งสองอย่างนั้น ลาลิบอกว่า “เป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นมาก ทุกคนตื่นเต้นที่พี่น้องหญิงจะได้ทำส่วนในการประชุมด้วย”
นาอิลิบอกด้วยว่า “ในการสาธิตครั้งหนึ่ง เจ้าของบ้านกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนเวที พอได้ยินเสียงเคาะประตู เธอก็เชิญพี่น้องเข้าบ้าน พี่น้องหญิง 2 คนก็เดินเข้ามาทางประตูหน้าของที่ประชุมแล้วก็ขึ้นไปบนเวที” ลาลิเสริมว่า “บางครั้งการประชุมทั้งสองอย่างนี้มีอะไรแปลก ๆ แต่ก็ช่วยให้เราประกาศได้ดีขึ้น”
ต้องการความรู้จากพระเจ้ามากขึ้น
หลายปีแล้วที่พี่น้องชายไม่กี่คนทำหนังสืออธิบายคัมภีร์ไบเบิลด้วยมือในบ้านของตัวเอง แต่เพื่อให้ทันกับความต้องการ พี่น้องกลุ่มนี้ก็เลยไปจ้างโรงพิมพ์ที่คิดค่าพิมพ์ไม่แพงเกินไปให้พิมพ์หนังสือของเราแทน
ในการทำต้นฉบับวารสารภาษาจอร์เจียก่อนส่งโรงพิมพ์ พี่น้องตัดตัวอักษรจากหนังสือพิมพ์มาแปะบนหน้าปกฉบับภาษาอังกฤษ
พี่น้องคิดหาวิธีทำต้นฉบับอย่างชาญฉลาด พวกเขาพิมพ์ข้อความภาษาจอร์เจียตามการจัดหน้าของต้นฉบับภาษาอังกฤษ และตัดภาพประกอบจากฉบับภาษาอังกฤษมาแปะไว้ในตำแหน่งเดียวกันบนต้นฉบับภาษาจอร์เจีย เสร็จแล้วก็ตัดตัวอักษรสวย ๆ จากหนังสือพิมพ์มาแปะทับตัวอักษรบนปกฉบับภาษาอังกฤษ เท่านี้ต้นฉบับภาษาจอร์เจียก็พร้อมจะขึ้นแท่นพิมพ์แล้ว!
วารสารภาษาจอร์เจียฉบับแรก ๆ ที่พิมพ์ในจอร์เจีย
พอผู้คนใช้คอมพิวเตอร์กันมากขึ้น พี่น้องหนุ่ม 2 คน คือ เลวานี โคปาลิอานีและเลริ มีร์ซาชวิลีก็ไปสมัครเรียนคอมพิวเตอร์เพื่อจะเอาความรู้มาใช้ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด เลริบอกว่า “พวกเราไม่มีประสบการณ์ การทำงานก็เลยยังไม่ราบรื่นนัก แต่ด้วยความช่วยเหลือจากพระยะโฮวา ไม่ช้าพวกเราก็พิมพ์ข้อความและจัดหน้าวารสารของเราได้”
แม้จะมีอุปสรรค แต่ประชาคมต่าง ๆ ทั่วจอร์เจียก็เริ่มได้รับวารสาร 4 สีที่พิมพ์ในท้องถิ่น ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ทันความต้องการที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่องค์การของพระยะโฮวาก็ให้การชี้นำด้วยความรักกับผู้รับใช้ของพระยะโฮวาในจอร์เจียทันเวลาพอดี
จุดเปลี่ยน
การประชุมนานาชาติที่เมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย ปี 1992 เปิดโอกาสให้พี่น้องจากจอร์เจียได้พบกับตัวแทนจากสาขาประเทศเยอรมนี เกนาดี กูดาดเซเล่าถึงตอนนั้นว่า “พวกเขาอธิบายขั้นตอนการทำงานแปลให้เราฟัง และบอกด้วยว่าอีกไม่นานจะมีพี่น้องมาหาเราเพื่อช่วยพวกเราเกี่ยวกับการทำงานแปล”
การพิมพ์หนังสืออธิบายคัมภีร์ไบเบิลภาษาจอร์เจียไม่ง่ายอย่างที่คิด ภาษาจอร์เจียมีตัวอักษรที่ไม่เหมือนภาษาอื่นและระบบเมปส์ (ระบบการจัดพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์อเนกภาษา MEPS) ขององค์การฯก็ยังไม่มีแบบตัวอักษรจอร์เจีย ดังนั้น ต้องมีการออกแบบตัวอักษรขึ้นใหม่เพื่อใช้ในการจัดหน้าและงานพิมพ์
ก่อนหน้านี้ ตอนปลายทศวรรษ 1970 ครอบครัวดาติกาชวิลีที่เป็นชาวจอร์เจียได้ย้ายไปตั้งรกรากในสหรัฐฯที่มารินาลูกสาวคนหนึ่งของครอบครัวนี้ได้เรียนคัมภีร์ไบเบิล เธอให้ความช่วยเหลือที่มีค่ามาก คือ ช่วยดูตัวอักษรจอร์เจียที่พี่น้องเบเธลบรุกลินวาดขึ้นมาเพื่อใช้เป็นแบบตัวอักษรในระบบเมปส์ ไม่นานก็มีการจัดพิมพ์แผ่นพับบางเรื่องและจุลสาร “นี่แน่ะ! เรากำลังสร้างสิ่งสารพัดขึ้นใหม่” ภาษาจอร์เจียที่โรงพิมพ์ในเยอรมนี
ความช่วยเหลือเรื่องการทำงานแปล
ปี 1993 มิคาอิล เฟลเกนสไตน์และภรรยาชื่อซิลวิอาจากสาขาเยอรมนีมาที่ทบิลิซิเพื่อตั้งสำนักงานแปล มิคาอิลเล่าว่า “ผมยังคิดถึงการประชุมที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กอยู่เลย ตอนเรามาถึงทบิลิซิการประชุมนั้นก็ผ่านไปแล้ว 18 เดือน เราทึ่งเมื่อได้มารู้จักกับทีมแปลที่แบ่งหน้าที่กันทำงานอย่างดี!”
เลริ มีร์ซาชวิลี, ปาอะตา มอร์เบดาดเซและเลวานี โคปาลิอานิ ทำงานที่สำนักงานแปลในทบิลิซิ ปี 1993
ภายใน 2-3 เดือน มีผู้แปลที่ทำงานเต็มเวลา 11 คนทำงานในสำนักงานบนอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ขอบคุณการฝึกอบรมที่มีค่าจากองค์การของพระยะโฮวาที่ทำให้ประชาคมต่าง ๆ ได้รับสิ่งพิมพ์เป็นประจำซึ่งช่วยให้ความเชื่อเข้มแข็ง
การขนส่งหนังสือในช่วงเวลาไม่สงบ
หลังจากสหภาพโซเวียตล่มสลาย ความไม่สงบและความขัดแย้งด้านชาติพันธุ์เกิดขึ้นในอดีตสาธารณรัฐหลายแห่งของโซเวียต รวมทั้งจอร์เจียด้วย ดังนั้น การจะไปไหนมาไหนโดยเฉพาะอย่างยิ่งการข้ามพรมแดนเป็นเรื่องเสี่ยงอันตราย
พี่น้องซาซา จิกูราชวิลีและพี่น้องอเลโก กวริติชวิลี (กับภรรยาของพวกเขา) ขนส่งหนังสือในช่วงที่ไม่สงบ
วันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน 1994 ตอนที่อเลโก กวริติชวิลีกับพี่น้องชายอีก 2 คนกำลังข้ามพรมแดน ผู้ชายกลุ่มหนึ่งมีอาวุธครบมือมาขวางทางและสั่งให้พวกเขาลงจากรถ อเลโกเล่าว่า “พอพวกเขาเห็นหนังสือเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิลก็โกรธและจับพวกเราเรียงแถวเหมือนเตรียมจะยิงทิ้ง พวกเราอธิษฐานถึงพระยะโฮวากันใหญ่ ผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง คนหนึ่งในกลุ่มนั้นมาบอกเราว่า ‘เก็บหนังสือของพวกคุณแล้วไปซะ ขืนกลับมาอีกละก็ ทั้งรถทั้งคนได้กลับบ้านเก่าแน่’”
ถึงจะเจอการข่มขู่แบบนี้ พี่น้องก็ยังขนส่งหนังสือต่าง ๆ ที่เสริมความเชื่อให้เข้มแข็งต่อไป พี่น้องซาซา จิกูราชวิลีเสียสละมากในการนำหนังสือต่าง ๆ เข้ามาในจอร์เจีย เขาบอกว่า “พวกเรารู้ว่าพี่น้องของเราต้องการความรู้ที่ช่วยให้ใกล้ชิดพระเจ้ามากขึ้น ภรรยาที่รักของพวกเราก็สนับสนุนเรามากด้วย”
อเลโกสังเกตว่า “พี่น้องที่ช่วยงานขนส่งหนังสือมีครอบครัวแล้วทั้งนั้น” แล้วอะไรทำให้พวกเขาอยากจะทำงานที่ต้องเสี่ยงอันตรายนี้ต่อไป? เขาเล่าต่อว่า “อย่างแรก เพราะพวกเรารักพระยะโฮวาและอยากขอบคุณพระองค์มาก และเราก็อยากแสดงให้เห็นว่าพระยะโฮวาดูแลพี่น้องชายหญิงที่รักของเรายังไง”
พี่น้องมีน้ำใจเสียสละจริง ๆ ทำให้การขนส่งหนังสือดำเนินไปอย่างต่อเนื่องตลอดหลายปีที่บ้านเมืองไม่สงบ ต่อมา พี่น้องหาเส้นทางใหม่ระหว่างเยอรมนีกับจอร์เจียที่ปลอดภัยกว่าเดิม
กำลังใจที่มาถูกเวลา
ปี 1995 การเมืองสงบสถานการณ์เริ่มนิ่ง พยานฯในจอร์เจียก็เตรียมจัดการประชุมภาคครั้งแรก ฤดูร้อนปี 1996 พี่น้องประมาณ 6,000 คนจากทั่วประเทศได้เข้าร่วมการประชุมภาคที่จัดขึ้น 3 แห่งด้วยกัน คือที่เมืองกอริ เมืองมาร์เนอูลิ และเมืองทสนอริ
พยานฯเข้าร่วมการประชุมภาคใกล้ ๆ เมืองกอริ ปี 1996
การประชุมภาคที่กอริแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของผู้เข้าร่วมอย่างไม่รู้ลืม ต่างกันมากจริง ๆ กับตอนที่พี่น้องนึกไม่ออกเลยว่าหอประชุมในท้องถิ่นที่ใช้จัดการประชุมอนุสรณ์จะเต็มได้อย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาคาดว่าจะมีผู้เข้าร่วมประชุมมากกว่า 2,000 คน แต่ก็ยังหาสถานที่ที่ใหญ่พอไม่ได้ พวกเขาก็เลยตัดสินใจจัดการประชุมกลางแจ้ง บริเวณที่ตั้งแคมป์บนภูเขาที่สวยงามไม่ไกลจากเมืองกอริ
พี่น้องคาโก โลมิดเซซึ่งอยู่ในคณะกรรมการการประชุมภาคบอกว่า “หลังจากจบการประชุมแล้วพี่น้องก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ร้องเพลงกันและมีความสุขกับการพูดคุยกันอย่างอบอุ่น นี่เป็นหลักฐานว่าประชาชนของพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียวกันและรักกันมากจริง ๆ”—ยน. 13:35
การจัดเตรียมด้วยความรักทำให้เติบโต
ตั้งแต่ปี 1996 มีการจัดเตรียมให้ผู้ดูแลหมวดไปเยี่ยมทุกประชาคมทั่วประเทศ ประชาคมละหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้เป็นไปตามเป้าหมายนี้ มีการแต่งตั้งผู้ดูแลหมวดเพิ่มขึ้นเพื่อทำงานกับผู้ดูแลหมวดที่ทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้วในจอร์เจียตะวันตกและจอร์เจียตะวันออก
แน่ใจได้เลยว่า ‘งานหนักที่ทำด้วยความรัก’ และการรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของผู้ดูแลหมวดได้ช่วยให้ประชาคมต่าง ๆ ก้าวหน้า และทำตามคำแนะนำที่มาจากองค์การของพระเจ้าได้ดีขึ้น (1 ธส. 1:3) ตั้งแต่ปี 1990 ถึง 1997 จำนวนผู้ประกาศเพิ่มขึ้นรวดเร็วมาก ปี 1990 มีผู้ประกาศที่ส่งรายงานการประกาศทั้งหมด 904 คน ผ่านไปแค่ 7 ปีมีถึง 11,082 คนที่กำลังประกาศข่าวดี!
การเติบโตอย่างรวดเร็วที่เริ่มในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนในทุกหนแห่งของประเทศนี้ แต่พระยะโฮวายังจะอวยพรประชาชนของพระองค์ในจอร์เจียต่อไป