17 Nang si Abram ay maging siyamnapu’t siyam na taóng gulang, si Jehova ay nagpakita kay Abram at nagsabi sa kaniya:+ “Ako ang Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat.+ Lumakad ka sa harap ko at ikaw ay maging walang pagkukulang.+

3 “‘Kung patuloy kayong lalakad ayon sa aking mga batas at tutuparin ninyo ang aking mga utos at isasagawa ninyo ang mga iyon,+

3 “Nagsusumamo ako sa iyo, O Jehova, alalahanin mo,+ pakisuyo, kung paanong lumakad+ ako sa harap mo na may pagkamatapat+ at may pusong sakdal,+ at ang mabuti sa iyong paningin ay ginawa ko.”+ At si Hezekias ay nagsimulang tumangis nang labis-labis.+

3 At ang hari ay nanatiling nakatayo sa tabi ng haligi+ at nakipagtipan+ ngayon sa harap ni Jehova, upang lumakad+ na kasunod ni Jehova at upang tuparin ang kaniyang mga utos+ at ang kaniyang mga patotoo+ at ang kaniyang mga batas+ nang buong puso+ at nang buong kaluluwa+ sa pamamagitan ng pagtupad sa mga salita ng tipang ito na nakasulat sa aklat+ na ito. At ang buong bayan ay nanindigan sa tipan.+

3 At si Jehova ay nagpatuloy na suma kay Jehosapat,+ sapagkat lumakad siya sa mga unang lakad ni David na kaniyang ninuno+ at hindi niya hinanap ang mga Baal.+

6 Sila ay kapuwa matuwid+ sa harap ng Diyos dahil sa paglakad nang walang kapintasan+ ayon sa lahat ng mga utos+ at mga kahilingan+ ng batas ni Jehova.+