17 “Dahil sa kamalian ng kaniyang di-tapat na pakinabang+ ay nagalit ako, at sinaktan ko siya, na ikinukubli ang aking mukha,+ habang ako ay nagagalit. Ngunit patuloy siyang lumakad na isang suwail+ ayon sa lakad ng kaniyang puso.

22 Sapagkat ang aking bayan ay mangmang.+ Sa akin ay hindi sila nagbigay-pansin.+ Sila ay mga anak na di-marurunong; at hindi sila yaong mga may unawa.+ Marurunong sila sa paggawa ng masama, ngunit sa paggawa ng mabuti ay talagang wala silang kaalaman.+