Hindi ako matahimik,

Dahil naririnig ko ang tunog ng tambuli,

Ang hudyat ng digmaan.*+

18 Walang lunas ang kalungkutan ko;

Nanghihina ang puso ko.

19 Mula sa isang malayong lupain ay humihingi ng tulong

Ang anak na babae ng bayan ko:

“Bakit nila ako ginalit sa pamamagitan ng kanilang mga inukit na imahen,

Ng walang-silbing mga diyos ng mga banyaga?”

9 Ang ulo ko sana ay balon ng tubig,

At ang mga mata ko sana ay bukal ng luha!+

Sa gayon ay makakaiyak ako araw at gabi

Para sa mga napatay sa bayan ko.