Awit 102
Ang Kagalakan sa Pagkabuhay-muli
1. Nahimlay si Lazaro
D’on sa libingan.
Kapatid nanangis!
Di matulungan.
Kung si Kristo sana’y
Naroon lamang,
Pintuan ng Hades
Di napasukan.
Sa puntod si Kristo
Ay nanawagan:
‘Lazaro, bumangon
Sa iyong libingan!’
Kaagad ay bumangon
Sa pagkahiga.
Mga kaibiga’y
Kay laki ng tuwa!
2. Y’ong umasa kay Jesus,
Paglaya’y hintay;
Sila’y nasiphayo
Nang siya’y mamatay.
Mga kaibigan,
Sa kanyang puntod,
Luha’t kalungkutan
Ay di masayod!
Pintuan ng Hades
Di nagtagumpay.
Sa ikatlong araw
Siya ay binuhay.
Alagad niya’y natuwa
Nang siya’y makita.
Ang susi ng Hades
Naging sa kanya.
3. Kamatayan ang dulot,
Sala ni Adan;
Si Kristo’ng pumawi
Sa kamatayan.
Ang patay sa Hades
Na nahihimlay,
Sa tinig ni Kristo,
Ay mabubuhay.
Sa harap ng trono
Ay hahatulan,
Batay sa gawaing
Pangkaharian.
Sa aklat ay nasulat
Kanilang ngalan,
At sa bagong lupa,
May kagalakan.