NAPIS

[posibleng mula sa salitang-ugat na nangangahulugang “kaluluwa”].

Ang ika-11 sa nakatalang 12 anak ni Ismael. (Gen 25:13-16; 1Cr 1:29-31) Bilang pinuno, siya rin ang naging ulo ng isang tribong Ismaelita na sa kaniya nagmula ang pangalan at ipinapalagay na tumahan sa teritoryong ang hangganan ay ang S o HS hanggahan ng Lupang Pangako. Noong mga araw ni Saul, ang mga Israelitang tribo nina Ruben, Gad, at ang kalahati ng tribo ni Manases na nakatira sa S ng Jordan ay matagumpay na nakipagdigma sa mga Hagrita at sa mga kakampi ng mga ito, kabilang na ang tribo ni Napis, at bumihag ng napakaraming alagang hayop at mga tao. (1Cr 5:10, 18-22) Posible nga, gaya ng iminumungkahi ng ilang iskolar, na ang mga bihag na ito mula sa Napis ay pinagtrabaho bilang mga Netineong lingkod ng santuwaryo at pagkabalik mula sa pagkatapon sa Babilonya, ang kanilang mga inapo ay tinawag na mga anak ni Nepusesim, o Nepusim.​—Ne 7:46, 52; Ezr 2:43, 50.