1:1

Ako si Pablo: O “Mula kay Pablo.” Ang istilo na ginamit ni Pablo sa introduksiyon niya, na hanggang talata 7, ay karaniwan sa mga liham noon. Kadalasan, mababasa sa simula ang pangalan ng nagpadala, ang (mga) padadalhan, at pagkatapos ay isang pagbati. (Ro 1:7) Ang introduksiyon ni Pablo, kung saan inilarawan niya ang pagtawag sa kaniya at ang mensaheng dala niya, ay mas mahaba kaysa sa normal (sa Griego, isang mahabang pangungusap ito mula talata 1 hanggang 7). Sinasabi ng ilan na mahaba ito dahil hindi pa nakakadalaw si Pablo sa kongregasyon sa Roma, kahit maraming Kristiyano doon ang nakakakilala na sa kaniya. (Ihambing ang study note sa Gaw 15:23; 23:26.) Unang ginamit sa Kasulatan ang Hebreong pangalan niyang Saul, pero mula sa Gaw 13:9, tinawag na siya sa Romanong pangalan niyang Pablo (Pauʹlos, ang anyong Griego ng karaniwang pangalang Latin na Paulus). Pablo ang ginamit niyang pangalan sa lahat ng liham niya maliban sa liham niya sa mga Hebreo, kung saan hindi nabanggit ang pangalan niya. Posibleng iniisip niya na mas magiging katanggap-tanggap ito sa mga di-Judio, na kailangan niyang pangaralan ng mabuting balita dahil siya ay “isang apostol para sa ibang mga bansa.”​—Ro 11:13; Gaw 9:15; Gal 2:7, 8; tingnan ang study note sa Gaw 7:58; 13:9.

isang alipin ni Kristo Jesus: Kadalasan na, ang terminong Griego na douʹlos, na isinasaling “isang alipin,” ay tumutukoy sa isang tao na pag-aari ng iba, karaniwan na, sa isang alipin na binili. (Mat 8:9; 10:24, 25; 13:27) Ginagamit din ang terminong ito sa makasagisag na paraan para tumukoy sa nakaalay na mga lingkod ng Diyos at ni Jesu-Kristo. (Gaw 2:18; 4:29; Gal 1:10; Apo 19:10) Binili ni Jesus ang lahat ng Kristiyano nang ibigay niya ang buhay niya bilang haing pantubos. Kaya hindi na pag-aari ng mga Kristiyano ang sarili nila, kundi itinuturing nila ang sarili nila na “alipin ni Kristo.” (Efe 6:6; 1Co 6:19, 20; 7:23; Gal 3:13) Sa mga liham sa Kristiyanong Griegong Kasulatan na naglalaman ng payo sa mga kongregasyon, tinukoy ng mga manunulat ang sarili nila bilang “alipin ni Kristo” nang di-bababa sa isang beses. Ipinapakita lang nito na nagpapasakop sila kay Kristo, na kanilang Panginoon.​—Ro 1:1; Gal 1:10; San 1:1; 2Pe 1:1; Jud 1; Apo 1:1.

apostol: Ang pangngalang Griego na a·poʹsto·los ay mula sa pandiwang a·po·stelʹlo, na nangangahulugang “isugo.” (Mat 10:5; Luc 11:49; 14:32) Ang pangunahing kahulugan nito ay malinaw na makikita sa sinabi ni Jesus sa Ju 13:16, kung saan isinalin itong “ang isinugo.” Si Pablo ay tinawag para maging apostol sa mga bansa, o sa mga di-Judio; ang binuhay-muling si Jesu-Kristo mismo ang pumili sa kaniya. (Gaw 9:1-22; 22:6-21; 26:12-23) Pinagtibay ni Pablo ang pagiging apostol niya nang sabihin niyang nakita niya ang binuhay-muling Panginoong Jesu-Kristo (1Co 9:1, 2) at nang gumawa siya ng mga himala (2Co 12:12). Naging daan din si Pablo para mabigyan ng banal na espiritu ang mga bautisadong mánanampalatayá, na karagdagang patunay na isa siyang tunay na apostol. (Gaw 19:5, 6) Madalas niyang mabanggit na apostol siya, pero wala tayong mababasa na sinabi niyang isa siya sa “12 apostol.”​—1Co 15:5, 8-10; Ro 11:13; Gal 2:6-9; 2Ti 1:1, 11.

ibinukod: Ang salitang Griego na a·pho·riʹzo, “ibukod,” ay ginamit dito para tumukoy sa pagpili sa isang tao para sa isang espesipikong atas. Dito, ang tinutukoy ni Pablo ay ang atas niya na ihayag ang mabuting balita ng Diyos, ang mensahe tungkol sa Kaharian ng Diyos at sa kaligtasan sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesu-Kristo. (Luc 4:18, 43; Gaw 5:42; Apo 14:6) Sa aklat ng Roma, ginamit din ni Pablo ang mga ekspresyong ‘mabuting balita tungkol sa Anak ng Diyos’ (Ro 1:9) at “mabuting balita tungkol sa Kristo” (Ro 15:19).