12:4

kaloob: Ang tinutukoy dito ni Pablo ay ang espirituwal na mga kaloob ng Diyos sa kongregasyong Kristiyano noong unang siglo. (1Co 12:1) Ang mga kaloob na binabanggit sa 1Co 12:8-10 (tingnan ang mga study note sa mga talatang ito) ay mga kakayahang di-karaniwan sa tao. Ginamit ng Diyos ang kaniyang banal na espiritu, o aktibong puwersa, para maibigay ang mga kaloob na ito. Ang espiritu ng Diyos ay puwedeng kumilos sa iba’t ibang paraan at sa iba’t ibang lingkod niya para maisakatuparan ang isang partikular na bagay. Kaya naman hindi pare-pareho ang kaloob, o espesyal na kakayahan, na tinanggap ng mga Kristiyano noon. Ang salitang Griego na ginamit dito, khaʹri·sma (lit., “kaloob dahil sa kabaitan”), ay lumitaw nang 17 beses sa Kristiyanong Griegong Kasulatan at kaugnay ng terminong khaʹris, na karaniwang isinasaling “walang-kapantay na kabaitan.”—Tingnan ang study note sa Ro 6:23.