2:10

lagi naming isaisip ang mahihirap: Noong mga 49 C.E., sina Pedro, Santiago, at Juan ay nagbigay ng atas kay Pablo at sa kamanggagawa niyang si Bernabe. (Gal 2:9) Dapat na lagi nilang isaisip ang materyal na pangangailangan ng mahihirap na Kristiyano habang nangangaral sila sa ibang mga bansa. Dito, sinabi ni Pablo na lagi niya itong pinagsisikapang gawin. Nang mangailangan ang mga Kristiyano sa Judea, pinasigla ni Pablo ang mga kongregasyon sa ibang lugar na mag-abuloy para sa mahihirap na kapatid sa Jerusalem. Makikita sa mga liham ni Pablo kung gaano siya kaseryoso sa atas niyang ito. Sa dalawang liham niya sa mga Kristiyano sa Corinto (mga 55 C.E.), binanggit niya ang tungkol sa paglikom ng abuloy; sinabi niya na nagbigay na siya ng tagubilin tungkol dito “sa mga kongregasyon sa Galacia.” (1Co 16:1-3; 2Co 8:1-8; 9:1-5; tingnan ang study note sa 1Co 16:1, 3; 2Co 8:2.) Nang sumulat si Pablo sa mga Kristiyano sa Roma noong mga 56 C.E., halos tapos na ang paglikom ng abuloy. (Ro 15:25, 26) At di-nagtagal, natapos na rin ni Pablo ang atas niya, dahil noong nililitis siya sa Jerusalem, sinabi niya kay Gobernador Felix ng Roma: “Dumating ako para magdala ng mga kaloob udyok ng awa sa aking bansa.” (Gaw 24:17) Ang ganitong pag-ibig ng mga Kristiyano at pagsisikap na masapatan ang pangangailangan ng mga kapatid nila ay isa sa mga pagkakakilanlan ng unang-siglong Kristiyanismo.—Ju 13:35.