3:11

banyaga: Lit., “barbaro.”—Tingnan ang study note sa Ro 1:14.

Scita: Noong panahon ni Pablo, ang salitang “Scita” ay tumutukoy sa mararahas at di-sibilisadong tao. Ang mga Scita ay isang grupo ng tao na kilaláng nagpapagala-gala, at ayon sa sinaunang mga manunulat, karaniwan nang makikita sila sa hilaga at silangan ng Dagat na Itim. May mga ebidensiyang nakarating pa sila sa kanlurang bahagi ng Siberia malapit sa hangganan ng Mongolia. Sa mga Griego at Romano noon, ang terminong “Scita” ay nangahulugan nang “nakakakilabot.” Sa talatang ito, may binanggit si Pablo na iba’t ibang grupo na pinagpares-pares niya—mga Griego at Judio, mga tuli at di-tuli, mga banyaga at Scita, at mga alipin at taong malaya. Nang sabihin ni Pablo na walang kaibahan ang lahat ng ito, ipinapakita niyang hindi na dapat pagmulan ng pagkakabaha-bahagi sa mga Kristiyanong nagbihis ng bagong personalidad ang lahi, dating relihiyon, kultura, at katayuan sa lipunan.