2:24

alipin: Karaniwan na, ang terminong Griego na isinasaling “alipin” ay tumutukoy sa isang tao na pag-aari ng kapuwa niya. (Tit 1:1; San 1:1; tingnan ang study note sa Ro 1:1.) Ganito ang sabi ng isang reperensiya tungkol sa 2Ti 2:24: “Itinuturing na hamak ang isang alipin na pag-aari ng kapuwa niya, pero isang malaking karangalan na maging alipin ng Diyos.”—Tingnan ang study note sa 1Te 1:9.

alipin ng Panginoon: Batay sa konteksto, lumilitaw na ang “Panginoon” dito ay tumutukoy sa Diyos na Jehova. (2Ti 2:19) Sa Hebreong Kasulatan, tinatawag ding lingkod, o alipin, ang mga mananamba ni Jehova. (Jos 1:1; 24:29; Huk 2:8; 2Ha 10:10; 18:12) Nagbigay si Pablo ng tagubilin kay Timoteo at sa iba pang tagapangasiwa kung paano aasikasuhin ang mga seryosong problema sa kongregasyon. Sa paggamit ni Pablo ng ekspresyong ito, ipinapaalala niya sa kanila na dapat silang sumunod sa mga tagubilin ng Diyos at na mananagot sila sa Kaniya sa paraan ng pakikitungo nila sa mga kapananampalataya nila. Ang mga katangiang binanggit dito ni Pablo ay kaugnay ng mga katangiang hinihiling sa mga tagapangasiwa na mababasa sa 1Ti 3:1-7 at Tit 1:5-9. Pero ang lahat ng Kristiyano ay “alipin ng Panginoon” at kailangan ding magpakita ng ganitong mga katangian.

makipag-away: Ang salitang Griego para sa “makipag-away” ay karaniwan nang tumutukoy sa pakikipagbugbugan (Gaw 7:26), pero sa ilang konteksto, puwede rin itong tumukoy sa pakikipagsagutan (Ju 6:52; San 4:1, 2). Dito, ipinapakita ni Pablo na hindi dapat sumali sa mga away o walang-patutunguhang mga debate ang isang “alipin ng Panginoon.” (2Ti 2:14, 16, 23) Sa halip, mas makakabuti kung tutularan niya ang pagiging mahinahon at mabait ng Panginoong Jesus.—Mat 11:29; 12:19.

mabait sa lahat: Pinasigla ni Pablo si Timoteo na maging mabait sa lahat, di-gaya ng palaaway na mga huwad na guro sa Efeso na nakakasira ng pagkakaisa. (2Ti 2:23) Ang ekspresyong Griegong ito ay puwede ring isaling “maingat sa pakikitungo sa lahat.” Natutong maging mabait si Pablo. Bago siya maging Kristiyano, hindi siya mabait o maingat sa pakikitungo, dahil napakasigasig niya sa pagtataguyod ng tradisyon ng Judaismo. Nilalait at pinagmamalupitan niya ang mga tagasunod ni Kristo. Pero naging mabait pa rin si Jesus sa kaniya. (Gaw 8:3; 9:1-6; Gal 1:13, 14; 1Ti 1:13) Natutuhan din ni Pablo na hindi isang kahinaan ang pagiging mabait. Kahit mabait siya, kaya niya pa ring magsalita nang deretsahan para ituwid ang mali. (1Co 15:34) Pero hindi siya masakit magsalita. Maingat siya sa pakikitungo sa mga kapananampalataya niya at mahal niya sila. (1Te 2:8) Sinikap niyang maging mapagmahal at mabait “gaya ng isang ina.” (Tingnan ang study note sa 1Te 2:7.) Gusto niyang tularan siya ni Timoteo na mabait “sa lahat,” pati na sa magugulo at masuwaying mga Kristiyano at sa mga mang-uusig sa labas ng kongregasyon. Dapat itaguyod ni Timoteo ang pagkakaisa at pag-ibig, hindi ang pag-aaway at pagkakabaha-bahagi.—2Ti 2:23, 25.

kuwalipikadong magturo: Ginamit ni Pablo ang salitang Griego para sa “kuwalipikadong magturo” nang banggitin niya ang mga kahilingan para sa mga tagapangasiwang Kristiyano. (Tingnan ang study note sa 1Ti 3:2.) Kailangan ni Timoteo na maging kuwalipikado, o mahusay, hindi lang kapag nagtuturo, kundi kapag nag-aasikaso din ng seryosong mga problema sa kongregasyon. Pero ang ekspresyong “alipin ng Panginoon” na ginamit ni Pablo ay hindi lang para sa matatandang lalaki; kailangang maging mahusay na guro ng lahat ng tunay na Kristiyano.—Ihambing ang Heb 5:12.

nagpipigil kapag nagawan ng mali: Salin ito ng salitang tambalan sa Griego na nangangahulugang “pagtitiis sa kasamaan” nang walang hinanakit. Dapat na tiisin ng isang “alipin ng Panginoon” ang masamang pagtrato sa kaniya at pigilan ang sarili na gumanti. (Ro 12:17) Kinailangan ni Timoteo ang katangiang ito nang pakitunguhan siya nang masama ng mga kapananampalataya niya. Nang maglaon, sinabi ni Pablo na dapat asahan ng lahat ng Kristiyano na pag-uusigin sila. (2Ti 3:12) Kaya naman, kakailanganin ng lahat na matutuhang ‘magpigil kapag nagawan ng mali.’—Tingnan ang study note sa Mat 5:39.