Pananampalataya sa pag-asa ukol sa isang matuwid na bagong pamamalakad ng mga bagay

Pagka ang isa ay nagkaroon ng lubusang kabatiran hinggil sa ulat ng pakikitungo ni Jehova sa kaniyang mga lingkod, nagkakaroon siya ng saloobin na katulad niyaong kay Josue, na nagsabi: “Natatalos ninyo ng inyong buong puso at ng inyong buong kaluluwa na walang nagkulang ni isang salita sa lahat ng mabubuting bagay na sinalita ni Jehovang inyong Diyos. Lahat ay nangatupad sa inyo. Ni isang salita ay walang nagkulang.”​—Jos. 23:14.

Ang mga pangako ng Bibliya hinggil sa isasauling kalusugan, pagkabuhay-muli mula sa mga patay, at iba pa, ay napapatibay dahil sa ulat hinggil sa mga himalang ginawa ni Jesu-Kristo. Ang mga ito ay hindi alamat. Basahin ang ulat ng mga Ebanghelyo at tingnan ang ebidensiya ng pagtataglay nito ng palatandaan ng lubusang pagiging-makasaysayan. Nginanganlan ang mga dakong heograpikal; ibinibigay ang pangalan ng mga namamahala noon; naingatan ang maraming ulat mula sa mga aktuwal na nakasaksi. Ang pagbubulay-bulay sa ebidensiyang ito ay maaaring makapagpatibay sa inyong pananampalataya sa mga pangako ng Bibliya.

Pumaroon sa mga Kingdom Hall ng mga Saksi ni Jehova at sa kanilang malalaking kombensiyon, at personal na saksihan ang katibayan na ang pagkakapit ng payo ng Bibliya ay maaaring makapagpabago ng buhay, na pinakikilos nito ang mga tao upang maging tapat at matuwid sa moral, at na napangyayari nito ang mga tao mula sa lahat ng lahi at bansa na mamuhay at gumawang magkakasama sa espiritu ng tunay na pagkakapatiran.

Mahalaga pa ba ang mga gawa kung ang isa nama’y may pananampalataya?

Sant. 2:17, 18, 21, 22, 26: “Ang pananampalataya, kung walang mga gawa, ay patay sa ganang sarili. Sa kabila nito, ang isa ay magsasabi: ‘May pananampalataya ka, at ako nama’y may gawa. Ipakita mo sa akin ang iyong pananampalatayang hiwalay sa gawa, at ako naman sa pamamagitan ng aking mga gawa’y ipakikita sa iyo ang aking pananampalataya.’ Hindi ba’t si Abraham na ating ama ay inaring-matuwid sa pamamagitan ng mga gawa matapos niyang ihandog ang kaniyang anak na si Isaac sa ibabaw ng dambana? Nasaksihan ninyo kung papaanong ang kaniyang pananampalataya ay gumawang kasuwato ng kaniyang mga gawa at sa pamamagitan ng mga gawa ang pananampalataya niya’y pinasakdal. Kaya nga, kung papaanong ang katawan na walang espiritu ay patay, gayon din ang pananampalatayang walang mga gawa ay patay.”

Paglalarawan: May nanliligaw na binata sa isang dalaga, at sinasabi ritong minamahal niya ito. Subali’t kung hindi naman niya ito niyayayang pakasal, ipinakikita ba niya na ang kaniyang pag-ibig ay talagang lubus-lubusan? Sa gayon ding paraan, sa pamamagitan ng mga gawa ay naitatanghal natin ang pagiging-totoo ng ating pananampalataya at pag-ibig. Kung hindi natin sinusunod ang Diyos hindi natin siya tunay na iniibig at wala tayong pananampalataya sa pagiging-matuwid ng kaniyang mga daan. (1 Juan 5:3, 4) Sa kabila nito hindi tayo magiging karapatdapat sa kaligtasan ano man ang ating gawin. Ang buhay na walang-hanggan ay isang kaloob mula sa Diyos sa pamamagitan ni Jesu-Kristo, at hindi isang kabayaran sa ating mga gawa.​—Efe. 2:8, 9.

Pantubos

Kahulugan: Ang halagang ibinabayad sa layuning tumubos o magpalaya mula sa isang obligasyon o gipit na kalagayan. Ang pinakamahalagang pantubos ay ang itinigis na dugo ni Jesu-Kristo. Sa pamamagitan ng pagbabayad ng halaga ng pantubos na iyon sa langit, binuksan ni Jesus ang daan upang ang mga supling ni Adan ay mailigtas sa kasalanan at kamatayan na minana nating lahat dahil sa kasalanan ng ating ninunong si Adan.

Paanong ang kamatayan ni Jesu-Kristo ay naiiba sa kamatayan ng iba na naging mga martir?

Si Jesus ay isang sakdal na tao. Isinilang siya na walang anomang bahid ng kasalanan at pinanatili niya ang kasakdalang iyon sa buong buhay niya. “Siya’y hindi nagkasala.” Siya’y “walang dungis, nahihiwalay sa mga makasalanan.”​—1 Ped. 2:22; Heb. 7:26.

Siya ang bukod-tanging Anak ng Diyos. Ito’y pinatunayan mismo ng Diyos sa pamamagitan ng pagsasalita mula sa langit. (Mat. 3:17; 17:5) Ang Anak na ito ay dating namuhay sa langit; sa pamamagitan niya pinairal ng Diyos ang lahat ng iba pang mga persona at mga bagay sa buong sansinukob. Upang maganap ang Kaniyang kalooban, makahimalang inilipat ng Diyos ang buhay ng Anak na ito sa bahay-bata ng isang dalaga upang maipanganak siya bilang tao. Bilang pagdidiin sa bagay na siya’y naging isang tunay na tao, tinukoy ni Jesus ang kaniyang sarili bilang Anak ng tao.​—Col. 1:15-20; Juan 1:14; Luc. 5:24.

Siya’y hindi walang kapangyarihan nang nasa harap ng mga papatay sa kaniya. Sinabi niya: “Ibinibigay ko ang aking kaluluwa . . . Sinoma’y hindi nag-aalis nito sa akin, kundi kusa kong ibinibigay.” (Juan 10:17, 18) Siya’y tumangging humingi ng tulong sa mga anghelikong hukbo. (Mat. 26:53, 54) Bagama’t pinahintulutan