Ang mga toro ay inihahandog ng mga Israelita bilang hain (Exo 29; Lev 22:27; Bil 7; 1Cr 29:21), at may partikular na mga panahon na espesipikong itinagubilin ng Kautusan na mga toro ang dapat ihain. Kung ang mataas na saserdote ay nakagawa ng kasalanan na nagdala ng pagkakasala sa bayan, siya ay kailangang maghandog ng isang toro, ang pinakamalaki at pinakamahalagang haing hayop, anupat walang alinlangang kaayon ito ng kaniyang mabigat na posisyon bilang lider ng Israel sa tunay na pagsamba. Kailangan ding maghandog ng isang toro kapag ang buong kapulungan ng Israel ay nakagawa ng pagkakamali. (Lev 4:3, 13, 14) Sa Araw ng Pagbabayad-Sala, isang toro ang dapat ihain para sa makasaserdoteng sambahayan ni Aaron. (Lev 16) Sa ikapitong buwan ng kanilang sagradong kalendaryo, ang mga Israelita ay hinihilingang maghandog ng mahigit sa 70 toro bilang mga handog na sinusunog.​—Bil 29.

Ang mga torong inihain ng mga Israelita ay sumagisag sa nag-iisa at walang-dungis na handog ni Kristo bilang ang tanging sapat na hain para sa mga kasalanan ng sangkatauhan. (Heb 9:12-14) Ang mga haing toro ay kumakatawan din sa isa pang hain, isa na kalugud-lugod kay Jehova sa lahat ng panahon at kalagayan, samakatuwid nga, ang kusang-loob na bunga ng mga labi na, tulad ng malalakas na batang toro, ginagamit upang ‘gumawa ng pangmadlang pagpapahayag ukol sa kaniyang pangalan.’​—Aw 69:30, 31; Os 14:2; Heb 13:15.