Noong kaniyang ika-12 taon bilang hari, pinasimulan ni Josias ang isang kampanya laban sa idolatriya na lumilitaw na umabot hanggang sa ika-18 taon ng kaniyang paghahari. Ang mga altar na ginamit sa huwad na pagsamba ay winasak at nilapastangan sa pamamagitan ng pagsusunog doon ng mga buto ng tao. Gayundin, sinira ang mga sagradong poste, ang mga nililok na imahen, at ang mga binubong estatuwa. Pinaabot pa ni Josias ang kaniyang kampanya hanggang sa hilagang bahagi ng dating teritoryo ng sampung-tribong kaharian na naging tiwangwang dahil sa pananakop ng Asirya at ng kasunod na pagkatapon. (2Cr 34:3-8) Maliwanag na nagkaroon ng mabuting epekto ang mga pagtuligsa nina Zefanias at Jeremias sa idolatriya.​—Jer 1:1, 2; 3:6-10; Zef 1:1-6.

Sumunod ay tinipon ni Josias ang buong bayan ng Juda at Jerusalem, kasama ang matatandang lalaki, ang mga saserdote, at ang mga propeta, at binasa sa kanila ang Kautusan ng Diyos. Pagkatapos nito, gumawa sila ng isang tipan ng katapatan sa harap ni Jehova. Sinundan ito ng ikalawa at maliwanag na mas puspusang kampanya laban sa idolatriya. Ang mga saserdote ng mga banyagang diyos ng Juda at Jerusalem ay inalis, at ang mga saserdoteng Levita na nasangkot sa di-wastong pagsamba sa matataas na dako ay tinanggalan ng pribilehiyong maglingkod sa altar ni Jehova. Ang matataas na dakong itinayo maraming siglo ang kaagahan noong panahon ng paghahari ni Solomon ay ginawang lubusang di-karapat-dapat sa pagsamba. Bilang katuparan ng isang hula na mga 300 taon bago nito ay binigkas ng isang lalaki ng Diyos na di-binanggit ang pangalan, ibinagsak ni Josias ang altar na itinayo sa Bethel ni Haring Jeroboam ng Israel. Inalis ang matataas na dako hindi lamang sa Bethel kundi pati sa iba pang mga lunsod ng Samaria, at ang idolatrosong mga saserdote ay inihain sa mga altar kung saan sila dating naghahain.​—1Ha 13:1, 2; 2Ha 23:1-20; 2Cr 34:29-33.