Nagbabala ang apostol na si Pedro tungkol sa mga bulaang guro na babangon mula sa loob ng kongregasyon at magpapasok ng mapanirang mga sekta. (2Pe 2:1-3) Karagdagan pa, sinabi ni Pablo sa mga tagapangasiwa ng kongregasyon sa Efeso (kung saan isinulat ang mga liham ni Juan nang maglaon) na may “mapaniil na mga lobo” na papasok at hindi makikitungo nang magiliw sa kawan. (Gaw 20:29, 30) Inihula niya ang malaking apostasya kalakip na ang “taong tampalasan.” (2Te 2:3-12) Kaya naman, noong 98 C.E., ang kalagayan ay gaya ng sinabi ni Juan: “Mga anak, ito ang huling oras, at, gaya ng inyong narinig na ang antikristo ay darating, maging sa ngayon ay lumitaw na ang maraming antikristo; na dahil sa bagay na ito ay natatamo natin ang kaalaman na ito ang huling oras.” (1Ju 2:18) Dahil dito, ang liham ay lubhang napapanahon at napakahalaga upang mapatibay ang tapat na mga Kristiyano bilang balwarte laban sa apostasya.

May kinalaman sa antikristo, napakalinaw ng kaniyang pananalita. Sinabi niya: “Ang mga bagay na ito ay isinusulat ko sa inyo tungkol doon sa mga nagsisikap na magligaw sa inyo.” (1Ju 2:26) Ikinakaila ng mga taong ito na si Jesu-Kristo ang Anak ng Diyos na dumating sa laman. Ipinaliwanag niya na ang mga ito ay dating kasama ng kongregasyon ngunit lumabas sila upang maipakita na “hindi natin sila kauri.” (2:19) Ang mga ito ay hindi ang uring matapat at maibigin na “may pananampalataya upang maingatang buháy ang kaluluwa” kundi ang uri na “umuurong sa ikapupuksa.”​—Heb 10:39.