Gayunman, nang unang iwanan ni David ang mga tupa ng kaniyang ama, hindi pa niya hahalinhan noon ang nakaluklok na hari. Sa halip, naglingkod siya bilang manunugtog ng korte ayon sa rekomendasyon ng isang tagapayo ni Saul, na naglarawan kay David kapuwa bilang ‘dalubhasa sa pagtugtog’ at bilang “isang magiting at makapangyarihang lalaki at isang lalaking mandirigma at isang matalinong tagapagsalita at isang lalaking may makisig na anyo, at si Jehova ay sumasakaniya.” (1Sa 16:18) Kaya si David ang naging manunugtog ng alpa ng nababagabag na si Saul, at kaniya ring tagapagdala ng baluti.​—1Sa 16:19-23.

Nang maglaon, sa mga kadahilanang hindi binanggit, bumalik si David sa bahay ng kaniyang ama sa loob ng di-matiyak na yugto ng panahon.

Bilang Isang Takas. (MAPA, Tomo 1, p. 746) Dahil sa mabibilis na pangyayaring iyon, ang buhay ni David ay nagbago mula sa paninirahan sa ilang tungo sa pagiging isang taong kilalá sa buong Israel. Nang atasan siyang mamahala sa mga lalaking mandirigma, sinalubong si David ng sayaw at pagsasaya nang bumalik siya mula sa isang matagumpay na pakikipagbaka sa mga Filisteo, anupat ganito ang inaawit ng karamihan nang araw na iyon, “Si Saul ay nagpabagsak ng kaniyang libu-libo, at si David ay ng kaniyang sampu-sampung libo.” (1Sa 18:5-7) “Minamahal ng buong Israel at Juda si David,” at ang mismong anak ni Saul na si Jonatan ay nakipagtibay kay David ng isang panghabang-buhay na tipan ng pag-ibig sa isa’t isa at pakikipagkaibigan, anupat maging ang anak ni Jonatan na si Mepiboset at ang kaniyang apo na si Mica ay tumanggap ng mga kapakinabangang dulot ng tipang iyon.​—1Sa 18:1-4, 16; 20:1-42; 23:18; 2Sa 9:1-13.

Dahil sa pagiging popular ni David, kinainggitan siya ni Saul, na palaging “tumitingin kay David nang may paghihinala magmula nang araw na iyon.” Makalawang ulit, samantalang tumutugtog si David gaya noong una, hinagisan siya ni Saul ng sibat upang tuhugin siya sa dingding, at sa dalawang pagkakataong iyon ay iniligtas siya ni Jehova. Bago nito, ipinangako ni Saul na ibibigay niya ang kaniyang anak na babae sa sinumang makapapatay kay Goliat, ngunit ngayon ay atubili na siyang ibigay ito kay David. Nang bandang huli ay sumang-ayon din si Saul na ipakasal kay David ang kaniyang ikalawang anak na babae, sa kundisyon na magdadala si David sa kaniya ng “isang daang dulong-balat ng mga Filisteo,” isang di-makatuwirang kahilingan na iniisip ni Saul na magiging dahilan ng kamatayan ni David. Ngunit dinoble pa ng matapang na si David ang dote, dinala niya kay Saul ang 200 dulong-balat, at napangasawa niya si Mical. Kaya dalawa na sa mga anak ni Saul ang buong-pusong nakipagtipan kay David, na naging dahilan naman upang lalo siyang kapootan ni Saul. (1Sa 18:9-29) Nang muling tumugtog si David sa harap ni Saul, tinangka ng hari na tuhugin siya sa dingding sa ikatlong pagkakataon. Sa dilim ng gabi ay tumakas si David, anupat muli na lamang niyang nakita si Saul sa ilalim ng naiiba at totoong kakatwang mga kalagayan.​—1Sa 19:10.

Noong sumunod na mga taon ay namuhay si David bilang isang takas, na palipat-lipat sa iba’t ibang dako dahil walang-tigil siyang tinutugis ng isang mapagmatigas at balakyot na hari na determinadong pumatay sa kaniya. Unang nanganlong si David sa Rama na kinaroroonan ng propetang si Samuel (1Sa 19:18-24), ngunit nang hindi na ligtas na magtago roon ay nagtungo siya sa Filisteong lunsod ng Gat. Bago dumeretso sa Gat, dumaan siya sa Nob upang pumaroon sa mataas na saserdoteng si Ahimelec, na nagbigay sa kaniya ng tabak ni Goliat. (1Sa 21:1-9; 22:9-23; Mat 12:3, 4) Gayunman, nakatakas lamang siya sa Gat sa pamamagitan ng pagbabalatkayo niya ng kaniyang katinuan, habang gumagawa ng mga paekis na marka sa pintuang-daan gaya ng isang bata at pinatutulo ang laway niya sa kaniyang balbas. (1Sa 21:10-15) Ibinatay ni David sa karanasang ito ang nilalaman ng mga Awit 34 at 56. Pagkatapos ay nagtago siya sa yungib ng Adulam, kung saan pumaroon sa kaniya ang kaniyang pamilya at ang mga 400 lalaking sawing-palad at nagigipit. Maaaring ginugunita ng Awit 57 o 142, o ng dalawang ito, ang kaniyang pagtigil sa yungib na iyon. Nagpatuloy si David sa pagpapalipat-lipat​—mula roon patungo sa Mizpe sa Moab at pagkatapos ay pabalik sa kagubatan ng Heret sa Juda. (1Sa 22:1-5) Noong naninirahan siya sa Keila, nabalitaan niya na si Saul ay naghahandang sumalakay, kung kaya siya at ang kaniyang mga tauhan, na noon ay mga 600 na ang bilang, ay lumisan patungo sa Ilang ng Zip. Patuloy siyang tinugis ni Saul sa iba’t ibang dako, mula sa Ilang ng Zip sa Hores hanggang sa Ilang ng Maon. Mahuhuli na sana ni Saul noon si David ngunit may dumating na balita na lumusob ang mga Filisteo. Dahil dito, pansamantalang itinigil ni Saul ang paghabol anupat nakatakas si David patungo sa En-gedi. (1Sa 23:1-29) Ang magagandang Awit na pumupuri kay Jehova dahil sa paglalaan ng makahimalang pagliligtas (Aw 18, 59, 63, 70) ay nagmula sa mga karanasang katulad nito.

Sa En-gedi, pumasok si Saul sa isang yungib upang manabi. Si David, na nagtatago sa kaloob-loobang dako ng yungib, ay tahimik na lumapit at pinutol ang laylayan ng kasuutan ni Saul ngunit hindi niya ito pinatay, anupat sinabi na malayong mangyari na saktan niya ang hari, “sapagkat siya ang pinahiran ni Jehova.”​—1Sa 24:1-22.

Pagkamatay ni Samuel. Nang mamatay na si Samuel, si David, na nananatili pa ring isang tapon, ay nanahanan sa Ilang ng Paran. (Tingnan ang PARAN.) Siya at ang kaniyang mga tauhan ay nagpakita ng kabaitan kay Nabal, isang mayamang tao na may mga alagang hayop sa Carmel, sa dakong T ng Hebron, subalit itinaboy lamang sila ng walang-utang-na-loob na taong ito. Dahil sa mabilis na pag-iisip ng asawa ni Nabal na si Abigail, hindi itinuloy ni David ang paglipol sa mga lalaki sa sambahayang iyon, ngunit si Nabal ay sinaktan ni Jehova at namatay. Pagkatapos nito, napangasawa ni David ang balo, kaya bukod pa kay Ahinoam na mula sa Jezreel, nagkaroon si David ng isa pang asawa, si Abigail na taga-Carmel; noon namang panahong wala si David, ibinigay ni Saul si Mical sa ibang lalaki.​—1Sa 25:1-44; 27:3.

Sa ikalawang pagkakataon ay nanganlong si David sa Ilang ng Zip, at sinimulan na naman siyang tugisin ng hari. Itinulad ni David si Saul at ang 3,000 tauhan nito sa mga naghahanap ng “isang pulgas, gaya ng isang humahabol ng isang perdis sa mga bundok.” Isang gabi ay tahimik na pumasok sina David at Abisai sa kampo ni Saul samantalang tulóg ang lahat ng naroroon at tinangay nila ang sibat at ang banga ng tubig nito. Gusto nang patayin ni Abisai si Saul, ngunit sa ikalawang pagkakataon ay hindi pinatay ni David si Saul, anupat sinabi niya na mula sa pangmalas ni Jehova, malayong mangyari na iunat niya ang kaniyang kamay laban sa pinahiran ng Diyos. (1Sa 26:1-25) Ito na ang huling pagkakataon na nakita ni David ang kaniyang kalaban.

Namayan si David sa Ziklag sa teritoryong Filisteo, kung saan malayo siya kay Saul sa loob ng 16 na buwan. Maraming makapangyarihang lalaki ang umalis sa mga hukbo ni Saul at sumama sa mga tapon na nasa Ziklag, anupat nakaya ni David na lusubin ang mga bayan ng mga kaaway ng Israel sa T, sa gayo’y pinatibay ang mga hangganan ng Juda at pinalakas ang kaniyang posisyon bilang hari sa hinaharap. (1Sa 27:1-12; 1Cr 12:1-7, 19-22) Nang pinaghahandaan ng mga Filisteo na salakayin ang mga hukbo ni Saul, inanyayahan ni Haring Akis si David na sumama sa kanila, palibhasa’y iniisip nito na si David ay naging “alingasaw sa kaniyang bayang Israel.” Ngunit hindi sumang-ayon dito ang ibang mga panginoon ng alyansa dahil iniisip nilang isang panganib sa seguridad si David. (1Sa 29:1-11) Sa pagbabaka na nagtapos sa Bundok Gilboa, namatay si Saul at ang tatlo sa kaniyang mga anak, kasama si Jonatan.​—1Sa 31:1-7.

Samantala, ninakawan at sinunog ng mga Amalekita ang Ziklag, anupat tinangay ang lahat ng mga babae at mga bata. Kaagad na tinugis ng mga hukbo ni David ang mga mandarambong, naabutan ang mga ito, at binawi ang kanilang mga asawa at mga anak at ang lahat ng mga pag-aari. (1Sa 30:1-31) Pagkaraan ng tatlong araw, dinala ng isang Amalekita ang diadema at pulseras ni Saul, anupat may-panlilinlang na ipinaghambog na siya ang pumatay sa sugatáng hari dahil umaasa siyang bibigyan siya ng gantimpala. Bagaman kasinungalingan lamang iyon, iniutos ni David na patayin ang Amalekita dahil sa pag-aangking siya ang “pumatay sa pinahiran ni Jehova.”​—2Sa 1:1-16; 1Sa 31:4, 5.

Bilang Hari. (MAPA, Tomo 1, p. 746) Labis na napighati si David sa masaklap na balitang patay na si Saul. Hindi niya ikinagalak ang pagkamatay ng kaniyang pangunahing kaaway kundi nabagabag pa nga siya dahil nabuwal ang pinahiran ni Jehova. Bilang panaghoy, kinatha ni David ang isang panambitan na pinamagatang “Ang Busog.” Ibinulalas niya roon na ang kaniyang pinakamahigpit na kaaway at ang kaniyang pinakamatalik na kaibigan ay magkasamang nabuwal sa pagbabaka​—“si Saul at si Jonatan, ang mga kaibig-ibig at ang mga kaiga-igaya noong sila ay nabubuhay, at sa kanilang kamatayan ay hindi sila nagkahiwalay.”​—2Sa 1:17-27.