Helmet. Isang pangmilitar na kagayakan sa ulo na nilayong magsilbing proteksiyon ng mandirigma sa panahon ng pagbabaka at isang mahalagang bahagi ng baluting pandepensa. Ang salitang Hebreo para sa “helmet” ay koh·vaʽʹ (kung minsan ay qoh·vaʽʹ), samantalang ang terminong Griego naman ay pe·ri·ke·pha·laiʹa, literal na nangangahulugang “sa palibot ng ulo.”​—1Sa 17:5, 38; Efe 6:17.

Noong una, malamang na yari sa katad ang mga helmet ng mga Israelita. Nang maglaon, binalutan ang mga ito ng tanso o bakal at isinusuot sa ibabaw ng gorang lana, piyeltro, o katad. Ang mga helmet na tanso ay ginagamit na sa Israel noon pa mang mga araw ni Haring Saul. (1Sa 17:38) Bagaman maaaring noong una ay para lamang sa mga hari at iba pang mga lider ang mga helmet, nang maglaon ay ginamit na rin ito ng karamihan, anupat naglaan si Uzias ng mga helmet para sa kaniyang buong hukbo.​—2Cr 26:14.

Kung paanong ang helmet ay nagsisilbing proteksiyon sa ulo ng isang kawal, ipinagsasanggalang din ng “helmet ng kaligtasan” ang mga kakayahang pangkaisipan ng isang Kristiyano laban sa di-makadiyos na mga impluwensiya. (Efe 6:17) Ang pagsusuot ng ‘pag-asa ng kaligtasan bilang helmet’ ay nangangahulugan ng pagtinging “mabuti sa gantimpalang kabayaran,” gaya ng ginawa ni Moises.​—1Te 5:8; Heb 11:26.

Kailangang-kailangan ng Kristiyano “ang tabak ng espiritu, samakatuwid nga, ang salita ng Diyos” upang masalag niya ang mga bulaang turo at mga tradisyon ng mga tao at upang maituro niya ang katotohanan at ‘maitiwarik ang mga bagay na matibay ang pagkakatatag.’​—Efe 6:17; 2Co 10:4, 5.