Ang isang karaniwang gilingang pangkamay noong panahong Hebreo ay ang saddle quern. Mayroon itong dalawang inukit na bato, isang mas mahaba sa ilalim at isang mas maliit sa ibabaw. (Deu 24:6; Job 41:24)

Yamang noon ay karaniwan nang araw-araw ang pagluluto ng tinapay at malimit maggiling ng butil upang maging harina, maawaing ipinagbawal ng kautusan ng Diyos na ibinigay sa Israel ang pag-agaw sa gilingang pangkamay ng isang tao o sa pang-ibabaw na batong panggiling niyaon bilang panagot. Nakadepende sa gilingang pangkamay ang pang-araw-araw na tinapay ng isang pamilya. Kaya naman, ang pag-agaw rito o sa pang-ibabaw na batong panggiling nito ay nangangahulugan ng pag-agaw sa “isang kaluluwa” o “ikabubuhay.”​—Deu 24:6, tlb sa Rbi8.