Natutuhan nila na ang kanilang mga magulang ay nilalang na sakdal at na ang orihinal na layunin ni Jehova ay ang mabuhay ang mga tao magpakailanman. Malamang na inilarawan sa kanila nina Adan at Eva ang magandang hardin ng Eden, at sa paano man ay ipinaliwanag nila kung bakit sila pinalayas sa gayong malaparaisong tahanan. Maaaring nabatid din nina Cain at Abel ang banal na hula na nakaulat sa Genesis 3:15. Sa hulang iyan ay ipinahayag ni Jehova ang kaniyang layunin na ituwid ang mga bagay-bagay sa takdang panahon ukol sa kapakinabangan niyaong mga umiibig sa kaniya at napatutunayang matapat sa kaniya.

Ang pagkatuto tungkol kay Jehova at sa kaniyang mga katangian ay tiyak na pumukaw kina Cain at Abel ng hangaring makamtan ang pabor ng Diyos. Kaya lumapit sila kay Jehova sa pamamagitan ng paghahandog sa kaniya. Sinasabi ng ulat sa Bibliya: “Nangyari pagkalipas ng ilang panahon na si Cain ay nagsimulang magdala ng mga bunga ng lupa bilang handog kay Jehova. Ngunit kung para kay Abel, siya man ay nagdala ng mga panganay ng kaniyang kawan, maging ang matatabang piraso ng mga ito.”​—Genesis 4:3, 4.

Bakit tinanggihan ni Jehova ang hain ni Cain? Mayroon bang anumang depekto sa kalidad ng kaniyang handog? Nagalit ba si Jehova dahil naghandog si Cain ng “mga bunga ng lupa” sa halip na maghain ng isang hayop? Hindi naman gayon. Nang maglaon, malugod na tinanggap ng Diyos ang mga handog na butil at iba pang bunga ng lupa mula sa marami sa kaniyang mga mananamba. (Levitico 2:1-16) Maliwanag, kung gayon, na may depekto sa puso ni Cain. Nabasa ni Jehova ang puso ni Cain at binabalaan siya: “Bakit ka nag-init sa galit at bakit sumamâ ang iyong pagmumukha? Kung babaling ka sa paggawa ng mabuti, hindi ba magkakaroon ng pagkakataas? Ngunit kung hindi ka babaling sa paggawa ng mabuti, nariyan ang kasalanan na yumuyukyok sa pasukan, at ito ay naghahangad sa iyo.”​—Genesis 4:6, 7.