⁵ Sa ganitong paraan, nagsimulang mamatay ang makasalanang mag-asawa. Nang ihatol ang kamatayan, sinabi rin ng Diyos kay Adan: “Sumpain ang lupa dahil sa iyo. Sa kirot ay kakanin mo ang bunga niyaon sa lahat ng mga araw ng iyong buhay. At mga tinik at mga dawag ang patutubuin nito para sa iyo, at dapat mong kanin ang pananim sa parang.” (Genesis 3:17, 18) Sa gayon ay naiwala nina Adan at Eva ang pag-asa na gawing paraiso ang di pa nabubungkal na lupa. Palibhasa’y napalayas mula sa Eden, kinailangan nilang ibuhos ang kanilang lakas upang makakuha ng pagkain buhat sa lupa na isinumpa. Ang kanilang mga inapo, yamang minana ang ganitong makasalanan at namamatay na kalagayan, ay nagsimulang lubhang mangailangan ng kaaliwan.​—Roma 5:12.

⁸ Nilayon ni Jehova na puksain ang balakyot na sanlibutang iyon sa pamamagitan ng isang pangglobong baha, ngunit ipinagawa muna niya kay Noe ang isang daong upang magligtas ng buhay. Dahil dito, naligtas ang lahi ng tao at ang mga uri ng hayop. Gayon na lamang ang ginhawang nadama ni Noe at ng kaniyang pamilya nang lumabas sila mula sa daong tungo sa isang nilinis na lupa! Anong laking kaaliwang malaman na napawi na ang sumpa sa lupa, anupat ginawang mas madali ang pagtatanim! Oo, napatunayang totoo ang hula ni Lamec, at natupad ni Noe ang kahulugan ng kaniyang pangalan. (Genesis 8:21) Bilang tapat na lingkod ng Diyos, naging kasangkapan si Noe sa pagdudulot ng isang antas ng “kaaliwan” sa sangkatauhan. Gayunman, ang masamang impluwensiya ni Satanas at ng kaniyang mga demonyong anghel ay hindi nagwakas sa Baha, at ang sangkatauhan ay patuloy na dumaraing sa ilalim ng pasanin ng kasalanan, sakit, at kamatayan.