Ang paniniwala ng ilan na ang mga Amalekita ay nanggaling sa mas sinaunang pinagmulan at hindi mga inapo ng apo ni Esau na si Amalek ay hindi batay sa matibay at makatotohanang saligan. Ang ideya na ang mga Amalekita ay nauna pa kay Amalek ay salig sa kasabihan ni Balaam: “Ang Amalek ay siyang una sa mga bansa, ngunit ang kaniyang kawakasan sa dakong huli ay ang kaniya ngang pagkalipol.” (Bil 24:20) Gayunman, hindi tinutukoy rito ni Balaam ang kasaysayan sa pangkalahatan at ang pinagmulan ng mga bansa pito o walong siglo bago nito. Ang tinutukoy niyang kasaysayan ay yaong may kaugnayan lamang sa mga Israelita, na inupahan siyang sumpain at na malapit nang pumasok sa Lupang Pangako. Kaya nga, pagkatapos itala ang Moab, Edom, at Seir bilang mga kalaban ng Israel, ipinahayag ni Balaam na sa katunayan ang mga Amalekita ang “siyang una sa mga bansa” na babangon upang sumalansang sa mga Israelita sa paghayo ng mga ito palabas ng Ehipto patungong Palestina, at sa dahilang ito, ang kawakasan ng Amalek “ay ang kaniya ngang pagkalipol.”

Ang mga Amalekita ay “siyang una sa mga bansa” na naglunsad ng di-inaasahang pagsalakay sa mga Israelita pagkatapos ng Pag-alis, sa Repidim malapit sa Bundok Sinai. Dahil dito, itinalaga ni Jehova ang ganap na pagkalipol ng mga Amalekita. (Bil 24:20; Exo 17:8-16; Deu 25:17-19) Pagkaraan ng isang taon, nang tangkain ng mga Israelita na pumasok sa Lupang Pangako salungat sa salita ni Jehova, itinaboy sila ng mga Amalekita. (Bil 14:41-45) Makalawang ulit noong mga araw ng mga Hukom, ang mga kalabang ito ng Israel ay nakibahagi sa pagsalakay sa Israel. Ginawa nila ito noong mga araw ni Eglon na hari ng Moab. (Huk 3:12, 13) Muli, kasama ng mga Midianita at ng mga taga-Silangan, sinamsaman nila ang lupain ng Israel pitong taon bago sila lubusang tinalo ni Gideon at ng 300 tauhan nito.​—Huk 6:1-3, 33; 7:12; 10:12.