‘Bueno, hintay muna,’ baka may mga taong may kaalaman sa Bibliya na tututol, ‘hindi baga sinabi ni Job sa kabanata 16, talatang 22, na “sa daan na” hindi ‘niya pagbabalikan’ ay doon siya “papanaw”? at sa Job 7:9 ay sinabi niya: “Siyang bumababa sa Sheol [ang libingan] ay hindi na aahon pa.” Isinusog ni Job 7 talatang 10: “Siya’y hindi na babalik pa sa kaniyang bahay, ni malalaman pa man niya ang kaniyang dako.”’

Samakatuwid, gaya ng inaangkin ng mga ilang eskolar, hindi baga ang mga talatang iyan at ang nahahawig na mga pangungusap ay nagpapakita na ang turing ni Job sa kamatayan ay mistulang ‘isang lupain na kung saan ang mga pumaparoon doon ay hindi na makaaalis doon’? Ang ganiyan bang mga pangungusap ay nangangahulugan na hindi naniniwala si Job sa pagkabuhay-muli sa hinaharap? Ukol sa kasagutan, kailangang unawain natin ang mga salitang ito ayon sa kanilang konteksto, at ihambing sa mga iba pang kaisipan na ipinahayag ni Job tungkol sa paksang iyan.

Hindi batid ni Job ang mga dahilan kung bakit siya nagdurusa. Sa loob ng isang panahon ay nagkamali siya ng pag-aakala na ang Diyos ang may kagagawan ng kaniyang kapighatian. (Job 6:4; 7:17-20; 16:11-13) Palibhasa’y nanghihina ang kaniyang kalooban, inakala niya na ang kaniyang tanging mapupuntahan na kung saan agad giginhawa siya ay ang libingan. (Job 7:21; 17:1; ihambing ang 3:11-13.) Doon, buhat sa punto-de-vista ng mga tao noong panahong iyon, siya’y hindi makikita, hindi babalik sa kaniyang bahay, hindi makaaalam pa ng kaniyang dako, hindi na makababalik pa o magkaroon man ng pag-asang makagawa ng gayon, bago sumapit ang itinakdang panahon ng Diyos. Kung pababayaan sa kanilang sarili at hindi mamamagitan ang Diyos, si Job at lahat ng iba pang mga inapo ni Adan ay walang kapangyarihang bumangon sa mga patay.a​—Job 7:9, 10; 10:21; 14:12.