8. Maaari tayong magkaroon ng anong matalik na kaugnayan kay Jehova, at papaano niya ipinakita ang kaniyang kabutihan?

⁸ Ipinagpapatuloy ni David ang kaniyang mainapoy na pagsusumamo: “Ikaw, Oh Jehova, ay mabuti at handang magpatawad; at sagana sa kagandahang-loob sa lahat ng tumatawag sa iyo. Dinggin mo, Oh Jehova, ang aking dalangin; at pakinggan mo ang tinig ng aking mga hinaing. Sa araw ng aking kagipitan ay tatawag ako sa iyo, sapagkat iyong sasagutin ako.” (Awit 86:5-7) “Oh Jehova”​—muli at muli na tayo’y lubhang magagalak sa matalik na kaugnayang ipinahihiwatig ng pananalitang ito! Ito ay isang matalik na kaugnayan na maaaring patuluyang linangin sa pamamagitan ng panalangin. Si David ay nanalangin ng isa pang pagkakataon: “Oh huwag mong alalahanin ang mga kasalanan ng aking kabataan at ang aking mga pagsalansang. Ayon sa iyong kagandahang-loob ay alalahanin mo ako, alang-alang sa iyong kabutihan, Oh Jehova.” (Awit 25:7) Si Jehova ang mismong ulirang halimbawa ng kabutihan​—sa paglalaan sa pantubos na ibinigay ni Jesus, sa pagpapakita ng awa sa nagsising mga makasalanan, at sa pagpapakita ng kagandahang-loob sa kaniyang tapat at nagpapahalagang mga Saksi.​—Awit 100:3-5; Malakias 3:10.

11. Papaano makatutulong ang pagkilos ng matatanda upang alisin sa isa ang pagkadama ng kasalanan?

¹¹ Maaaring may mga pagkakataon na tayo ay natitisod sa iba. Ang emosyonal o pisikal na pagkaabuso sa panahon ng kabataan ay nag-iwan sa iba ng pagkadama ng kasalanan o ng lubusang kawalang-halaga. Ang gayong biktima ay maaaring manalangin kay Jehova, nagtitiwala na siya’y sasagot. (Awit 55:16, 17) Ang isang may-kabaitang matanda ay maaaring maging interesado na tulungan ang isang iyon na tanggapin ang katunayan na hindi iyon kasalanan ng biktima. Pagkatapos, ang pana-panahong palakaibigang pagtawag sa telepono ng matanda ay makatutulong sa isang iyon hanggang sa wakas ay makayanan na niyang ‘dalhin ang pasan.’​—Galacia 6:2, 5.

12. Papaano dumami ang mga kahirapan, subalit papaano natin mapagtatagumpayan ang mga iyan?

¹² Marami pang ibang mahihirap na mga kalagayang kailangang paglabanan ng bayan ni Jehova sa ngayon. Pasimula sa Digmaang Pandaigdig I noong 1914, malalaking kalamidad ang nagsimulang bumagabag sa lupang ito. Gaya ng inihula ni Jesus, ang mga ito ay “pasimula ng kahirapan.” Ang mga kahirapan ay dumarami habang tayo’y patuloy na lumalapít “sa dulo ng sistema ng mga bagay.” (Mateo 24:3, 8) Ang “maikling yugto ng panahon” ng Diyablo ay mabilis na patungo sa kasukdulang wakas. (Apocalipsis 12:12) “Gaya ng umuungal na leon” na naghahanap ng masisila, ang mahigpit na Kalabang iyan ay gumagamit ng lahat ng maaaring gamiting pakana upang ihiwalay tayo sa kawan ng Diyos at mapuksa tayo. (1 Pedro 5:8) Subalit siya’y hindi magtatagumpay! Sapagkat, gaya ni David, ang ating pagtitiwala ay lubusang nakalagak sa ating kaisa-isang Diyos, si Jehova.

13. Papaano mapakikinabangan ng mga magulang at ng kanilang mga anak ang kabutihan ni Jehova?

¹³ Walang alinlangan, itinanim ni David sa puso ng kaniyang anak na si Solomon ang pangangailangan na umasa sa kabutihan ni Jehova. Kaya naman, naituro ni Solomon sa kaniyang sariling anak: “Magtiwala ka kay Jehova nang buong puso mo at huwag kang manalig sa iyong sariling kaunawaan. Kilalanin mo siya sa lahat ng iyong mga lakad, at siya mismo ang magtutuwid ng iyong mga landas. Huwag kang magpakadunong sa iyong sariling mga mata. Matakot ka kay Jehova at humiwalay ka sa kasamaan.” (Kawikaan 3:5-7) Ang mga magulang sa ngayon ay dapat ding magturo sa kanilang maliliit na anak kung papaano mananalangin nang buong pagtitiwala kay Jehova at kung papaano mapagtatagumpayan ang mga pagsalakay ng isang walang-awang sanlibutan​—gaya ng panggigipit sa paaralan ng mga kasamahan at mga tukso na gumawa ng imoralidad. Ang pagkakapit ng mga simulain ng Bibliya kasama ng inyong mga anak sa araw-araw ay makapagtitimo sa kanilang murang puso ng tunay na pag-ibig kay Jehova at ng lakip-panalanging pagtitiwala sa kaniya.​—Deuteronomio 6:4-9; 11:18, 19.