“Halika, inumin natin ang kalubusan ng ating pag-ibig hanggang sa umaga,” ang pagpapatuloy niya, “masiyahan tayo sa isa’t isa sa mga kapahayagan ng pag-ibig.” Ang paanyaya ay higit pa sa kasiya-siyang pagkain para sa dalawang tao. Ang ipinapangako niya ay ang kasiyahan sa pagtatalik. Para sa kabataang lalaki, ang pang-akit ay mapanganib at nakatutuwa! Bilang karagdagang pang-akit, sinabi pa niya: “Sapagkat ang asawang lalaki ay wala sa kaniyang bahay; naglakbay siya sa malayo. Isang supot ng salapi ang dala niya sa kaniyang kamay. Sa araw ng kabilugan ng buwan ay uuwi siya sa kaniyang bahay.” (Kawikaan 7:18-20) Ligtas na ligtas sila, ang pagtiyak niya sa lalaki, sapagkat wala ang kaniyang asawa dahil sa inaasikasong negosyo at matatagalan pa bago ito makabalik. Anong husay niya sa panlilinlang sa kabataan! “Iniligaw siya ng babae sa pamamagitan ng maraming panghihikayat nito. Sa pamamagitan ng dulas ng mga labi nito ay inaakit siya nito.” (Kawikaan 7:21) Kailangan ng isang lalaki ang kakayahan ni Jose upang tanggihan ang nakahahalinang pang-aakit na ito. (Genesis 39:9, 12) Nakaabot ba sa pamantayan ang kabataang lalaking ito?

Nakita ng hari na inakit ng “babaing di-kilala” ang kabataang lalaki sa pamamagitan ng pag-anyaya na ‘magpakasaya sila sa isa’t isa sa mga kapahayagan ng pag-ibig.’ Hindi ba’t maraming kabataan​—lalo na ang mga kabataang babae​—ang pinagsamantalahan sa ganitong paraan? Subalit isip-isipin ito: Kapag may umakit sa iyo na gumawa ng seksuwal na kahalayan, iyon ba’y totoong pag-ibig o mapag-imbot na pagnanasa? Bakit gigipitin ng isang lalaking tunay na nagmamahal sa isang babae na labagin nito ang kaniyang Kristiyanong pagsasanay at budhi? “Ang iyong puso ay huwag nawang lumiko” sa gayong mga daan, ang payo ni Solomon.