Ang sinabing iyon ng kinasihang manunulat ng Bibliya ay hindi tumutukoy sa kapalaran ng bawat indibiduwal o sa kahihinatnan ng isa, kundi tumutukoy ito sa layunin ng Diyos at kung paano ito makaaapekto sa mga tao. Paano natin nalaman iyan? Una sa lahat, iyan ang sinasabi sa atin ng konteksto. Pagkatapos banggitin ang maraming bagay na waring may “takdang panahon,” sumulat si Solomon: “Nakita ko ang kaabalahang ibinigay ng Diyos sa mga anak ng sangkatauhan upang pagkaabalahan. Ang lahat ng bagay ay ginawa niyang maganda sa kapanahunan nito.”​—Eclesiastes 3:10, 11.

Binigyan ng Diyos ang tao ng maraming gawain, o pagkakaabalahan​—itinala ni Solomon ang ilan sa mga ito. Binigyan din tayo ng Diyos ng kalayaang pumili kung ano ang gusto nating gawin. Gayunman, may angkop na panahon para sa bawat gawain, na magdudulot ng pinakamainam na resulta. Kuning halimbawa ang sinabi ni Solomon sa Eclesiastes 3:2 na “may panahon ng pagtatanim at panahon ng pagbunot sa itinanim.” Alam ng mga magsasaka na may tamang panahon ng pagtatanim sa bawat pananim. Paano kung wawaling-bahala ng magsasaka ang katotohanang ito at magtatanim siya sa maling panahon? Dapat ba niyang sisihin ang tadhana kung hindi maging maganda ang kaniyang ani, kahit pa nga pinagpagalan niya ito? Siyempre hindi! Kasi hindi siya nagtanim sa tamang panahon. Nagkaroon sana ng magandang ani ang magsasaka kung sinunod lamang niya ang likas na kaayusan ng mga bagay na ginawa ng Maylalang.

Kaya hindi ang kapalaran ng mga indibiduwal o ang kahihinatnan ng lahat ng bagay ang itinakda ng Diyos, kundi ang ilang simulaing umuugit sa mga gawain ng tao na kaayon ng Kaniyang layunin. Upang magtagumpay ang mga tao sa mga bagay na nais nilang gawin, dapat nilang maunawaan ang layunin ng Diyos at kumilos kasuwato nito at ng Kaniyang itinakdang panahon. Kaya ang nakatakda at ang hindi na mababago pa ay ang layunin ng Diyos, at hindi ang kapalaran ng mga indibiduwal. Sa pamamagitan ni propeta Isaias, sinabi ni Jehova: “Ang aking salita na lumalabas sa aking bibig [ay] hindi . . . babalik sa akin nang walang resulta, kundi gagawin nga nito yaong kinalulugdan ko, at ito ay tiyak na magtatagumpay sa bagay na pinagsuguan ko nito.”​—Isaias 55:11.

Unawain ang Takdang Panahon ng Diyos

Bilang pahiwatig, pagkatapos sabihin ni Solomon, “Ang lahat ng bagay ay ginawa [ng Diyos na] maganda sa kapanahunan nito,” sinabi niya, “Maging ang panahong walang takda ay inilagay niya sa kanilang puso, upang hindi kailanman matuklasan ng mga tao ang gawa na ginawa ng tunay na Diyos mula sa pasimula hanggang sa katapusan.” Ganito naman ang pagkakasalin sa talatang ito ng Ang Biblia​—Bagong Salin sa Pilipino: “Naglagay din siya ng kawalang-hanggan sa puso ng mga tao; gayunman, hindi nila natarok kung ano ang ginawa ng Diyos mula sa simula hanggang sa wakas.”​—Eclesiastes 3:11.

Marami na ang naisulat hinggil sa talatang ito. Ngunit ang totoo, sa kaibuturan ng ating puso, lahat tayo sa paanuman ay nagtatanong tungkol sa kahulugan ng buhay at sa ating kahihinatnan. Sa buong kasaysayan, hindi matanggap ng tao na nabubuhay lamang tayo para magtrabaho at pagkatapos ay mamatay. Tayong mga tao ay naiiba sa lahat ng nabubuhay na nilalang dahil iniisip natin hindi lamang ang kasalukuyang buhay, kundi pati na rin ang hinaharap. Nais pa nga nating mabuhay nang walang hanggan. Bakit? Gaya ng sinasabi ng kasulatan, ang Diyos ay “naglagay ng kawalang-hanggan sa puso ng mga tao.”

Upang masapatan ang hangaring iyon, kadalasang nagtatanong ang tao kung may kabilang-buhay ba. Iniisip ng ilan na may isang bagay sa loob natin na patuloy na nabubuhay pagkamatay natin. Naniniwala naman ang iba na tayo ay muling ipanganganak sa walang-katapusang mga reinkarnasyon. Ang iba pa ay nag-aakalang ang lahat ng bagay sa buhay ay nakatadhana at wala nang magagawa pa rito. Nakalulungkot, wala isa man sa mga paliwanag na ito ang talagang kasiya-siya. Dahil kung sa sariling pagsisikap lamang, “hindi kailanman matutuklasan ng mga tao ang ginawa ng tunay na Diyos mula sa pasimula hanggang sa katapusan,” ang sabi ng Bibliya.

Sa buong kasaysayan ng tao, matagal nang hinahangad ng mga pilosopo at mga intelektuwal ang kasagutan pero anumang pagsisikap ang gawin nila, wala naman silang kakayahang masumpungan ito. Gayunman, yamang inilagay ng Diyos ang hangaring iyon sa ating puso, hindi ba makatuwirang umasa tayo sa kaniya na ibibigay niya sa atin ang kailangan natin upang masapatan ang hangaring iyon? Tutal, ganito ang sinasabi ng Bibliya tungkol kay Jehova: “Binubuksan mo ang iyong kamay at sinasapatan mo ang nasa ng bawat bagay na may buhay.” (Awit 145:16) Kung pag-aaralan natin ang Salita ng Diyos, ang Bibliya, masusumpungan natin ang kasiya-siyang mga paliwanag hinggil sa buhay at kamatayan at tungkol sa walang-hanggang layunin ng Diyos may kaugnayan sa lupa at sa sangkatauhan.​—Efeso 3:11.

“Pinasimulang lalangin ng Diyos ang tao ayon sa kaniyang larawan, nilalang niya siya ayon sa larawan ng Diyos; nilalang niya sila na lalaki at babae.”​—Genesis 1:27.

INILALARAWAN ng pamilyar na mga salitang iyon sa mga unang pahina ng Bibliya ang isa sa pinakadakilang bagay na ‘ginawa ng Diyos na maganda sa kapanahunan nito’​—ang paglalang sa unang sakdal na mga tao, sina Adan at Eva. (Eclesiastes 3:11) Bilang kanilang Maylalang, sinabi ng Diyos na Jehova sa kanila: “Magpalaanakin kayo at magpakarami at punuin ninyo ang lupa at supilin iyon, at magkaroon kayo ng kapamahalaan sa mga isda sa dagat at sa mga lumilipad na nilalang sa langit at sa bawat nilalang na buháy na gumagala sa ibabaw ng lupa.”​—Genesis 1:28.