22. Paano idiniin ni Jehova na hindi niya kailanman kalilimutan ang kaniyang bayan?

²² Nagpatuloy ngayon si Isaias na iulat ang mga kapahayagan ni Jehova. Inihula niya na ang mga tapong Israelita ay palagi na lamang manghihimagod at mawawalan ng pag-asa. Sinabi ni Isaias: “Patuloy na sinasabi ng Sion: ‘Iniwan ako ni Jehova, at nilimot ako ni Jehova.’ ” (Isaias 49:14) Totoo ba ito? Pinabayaan na nga ba ni Jehova ang kaniyang bayan at kinalimutan na sila? Bilang tagapagsalita ni Jehova, nagpatuloy si Isaias: “Malilimutan ba ng asawang babae ang kaniyang pasusuhin anupat hindi niya kahahabagan ang anak ng kaniyang tiyan? Maging ang mga babaing ito ay makalilimot, ngunit ako ay hindi makalilimot sa iyo.” (Isaias 49:15) Napakamaibiging tugon mula kay Jehova! Ang pag-ibig ng Diyos sa kaniyang bayan ay nakahihigit kaysa sa pag-ibig ng isang ina sa kaniyang anak. Palagi niyang iniisip ang mga nagtatapat sa kaniya. Inaalala niya sila na parang ang kanilang mga pangalan ay nakaukit sa kaniyang mga kamay: “Narito! Sa aking mga palad ay inililok kita. Ang iyong mga pader ay laging nasa harap ko.”​—Isaias 49:16.

23. Paano pinatibay ni Pablo ang mga Kristiyano na magtiwalang hindi sila kalilimutan ni Jehova?

²³ Sa kaniyang liham sa mga taga-Galacia, pinayuhan ni apostol Pablo ang mga Kristiyano: “Huwag tayong manghihimagod sa paggawa ng kung ano ang mainam, sapagkat sa takdang kapanahunan ay mag-aani tayo kung hindi tayo manghihimagod.” (Galacia 6:9) Para sa mga Hebreo ay isinulat niya ang nakapagpapatibay na mga salita: “Ang Diyos ay hindi liko upang limutin ang inyong gawa at ang pag-ibig na ipinakita ninyo para sa kaniyang pangalan.” (Hebreo 6:10) Huwag nating iisipin kailanman na kinalimutan na ni Jehova ang kaniyang bayan. Gaya ng sinaunang Sion, ang mga Kristiyano ay may mabuting dahilan upang magsaya at matiyagang maghintay kay Jehova. Siya’y naninindigang matatag sa mga kondisyon at pangako ng kaniyang tipan.

25. Sa makabagong panahon, anong pagsasauli ang naranasan ng espirituwal na Israel?

²⁵ Ang mga salitang ito ay may makabagong katuparan. Noong mahihirap na taon ng unang digmaang pandaigdig, ang espirituwal na Israel ay dumanas ng isang panahon ng pagkatiwangwang at pagkabihag. Subalit ito’y naisauli at napasaisang espirituwal na paraiso. (Isaias 35:​1-10) Gaya ng minsa’y naging wasak na lunsod na inilarawan ni Isaias, ito ay nakasumpong ng lubos na kaluguran​—wika nga​—sa pagkakaroon ng napakaraming masasaya at aktibong mananamba ni Jehova.