11, 12. (a) Anong tanawin ang bumulaga sa “babae” habang pinagmamasdan niya ang gawing kanluran? (b) Bakit napakarami ang nagmamadali patungo sa Jerusalem?

¹¹ Sinabihan ngayon ni Jehova ang “babae” na tumingin naman sa abot-tanaw sa dakong kanluran, at nagtanong siya: “Sino ang mga ito na lumilipad na parang ulap, at parang mga kalapati patungo sa kanilang mga butas sa bahay-ibon?” Si Jehova mismo ang sumagot: “Sa akin ay patuloy na aasa ang mga pulo, ang mga barko rin ng Tarsis gaya noong una, upang dalhin ang iyong mga anak mula sa malayo, ang kanilang pilak at ang kanilang ginto na kasama nila, patungo sa pangalan ni Jehova na iyong Diyos at patungo sa Banal ng Israel, sapagkat pagagandahin ka niya.”​—Isaias 60:​8, 9.

¹² Gunigunihin mong nakatayo ka sa tabi ng “babae,” habang nakatanaw sa gawing kanluran sa ibayo ng Malaking Dagat. Ano ang iyong nakikita? Isang ulap ng mapuputing butil mula sa malayo na sumasalimbay sa ibabaw ng tubig. Para itong mga ibon, subalit habang papalapit ang mga ito, nakikita mong ito pala’y mga barko na ang mga layag ay nakaladlad. Sila’y nanggaling “mula sa malayo.”a (Isaias 49:12) Napakaraming sasakyang-dagat ang mabilis na papalapit sa Sion anupat tulad sila ng isang kawan ng papauwing mga kalapati. Bakit kaya nagmamadali ang pangkat ng mga barko? Sabik na itong maihatid ang karga nitong mga mananamba ni Jehova na nanggaling sa malalayong daungan. Sa katunayan, lahat ng bagong dating​—kapuwa mga Israelita at mga banyaga, mula sa silangan o kanluran at mula sa malalapit o malalayong lupain​—ay nagmamadali patungo sa Jerusalem upang ialay ang lahat-lahat sa pangalan ni Jehova, ang kanilang Diyos.​—Isaias 55:5.