7, 8. Sa anong mga paraan ginalit si Jehova ng kaniyang sutil na bayan?

⁷ Paulit-ulit na ginagalit ng sutil na mga Judio si Jehova sa pamamagitan ng kanilang kahiya-hiyang paggawi. Inilarawan ni Jehova ang kanilang nakagagalit na mga kilos: “Ang bayan na binubuo niyaong mga palaging gumagalit sa akin nang mukhaan, naghahain sa mga hardin at gumagawa ng haing usok sa ibabaw ng mga laryo, umuupo sa gitna ng mga dakong libingan, na nagpapalipas din ng gabi sa mga kubong bantayan, kumakain ng karne ng baboy, at maging ang sabaw ng maruruming bagay ay nasa kanilang mga sisidlan; yaong mga nagsasabi, ‘Diyan ka lamang. Huwag mo akong lapitan, sapagkat tiyak na mahahawahan kita ng kabanalan.’ Ang mga ito ay usok sa mga butas ng aking ilong, isang apoy na nagniningas sa buong araw.” (Isaias 65:3-5) Ang mga nagbabanal-banalang ito ay gumalit kay Jehova “nang mukhaan”​—isang pananalita na maaaring magpahiwatig ng kalapastanganan at kawalang-galang. Hindi man lamang nila sinikap na ikubli ang kanilang kasuklam-suklam na mga gawa. Hindi ba lalo nang masama ang magkasala sa harap mismo ng Isa na dapat sana ay igalang at sundin?

⁸ Sa diwa, sinasabi ng mapagmatuwid-sa-sariling mga makasalanang ito sa ibang mga Judio: ‘Lumayo ka, sapagkat mas banal ako kaysa sa iyo.’ Kay laking pagpapaimbabaw! Ang mga “nagbabanal-banalang” ito ay naghahandog ng mga hain at nagsusunog ng insenso para sa mga diyus-diyosan, na hinahatulan ng Kautusan ng Diyos. (Exodo 20:2-6) Sila’y nakaupo sa mga dakong libingan, na siyang nagpaparumi sa kanila ayon sa Kautusan. (Bilang 19:14-16) Kinakain nila ang karne ng baboy na isang maruming pagkain.a (Levitico 11:7) Subalit pakiramdam nila’y mas banal sila kaysa sa ibang mga Judio dahil sa kanilang relihiyosong mga gawain, at pinalalayo nila ang ibang tao upang ang mga ito’y hindi mapabanal, wika nga, o mapalinis, sa pamamagitan ng basta pakikipagsamahan lamang. Subalit hindi ganiyan ang pangmalas ng Diyos na humihiling ng “bukod-tanging debosyon”!​—Deuteronomio 4:24.