Gayunman, ihambing ang sinabi ni Jesus sa huling talata ng hula ni Isaias.b Hindi ba malinaw na ang tinutukoy ni Jesus ay ang teksto sa Isaias kabanata 66? Maliwanag na binabanggit dito ng propeta ang hinggil sa paglabas sa “Jerusalem papunta sa nakapaligid na Libis ng Hinom (Gehenna), kung saan dating inihahandog ang mga tao (Jer 7:31) at nang maglaon ay naging tapunan ng basura ng lunsod.” (The Jerome Biblical Commentary) Ang simbolismo sa Isaias 66:24 ay malinaw na hindi tumutukoy sa pagpapahirap sa mga tao; mga bangkay ang pinag-uusapan dito. Ang sinasabi nitong hindi namamatay ay mga uod​—hindi mga buháy na tao o imortal na mga kaluluwa. Kung gayon, ano ang kahulugan ng mga salita ni Jesus?

Pansinin ang komento hinggil sa Marcos 9:48 ng akdang Katoliko na El evangelio de Marcos. Análisis lingüístico y comentario exegético, Tomo II: “[Ang] parirala ay mula sa Isaias (66,24). Ipinakikita ng propeta ang dalawang paraan na karaniwang ginagawa noon sa mga bangkay ng tao: hinahayaang mabulok o sinusunog [ang mga ito] . . . Ang paggamit ng salitang uod at apoy sa teksto ay nagdiriin sa ideya ng pagkalipol. . . . Kapuwa inilalarawan ang dalawang mapamuksang puwersang ito bilang permanente (‘hindi naaapula, hindi namamatay’): talagang hindi matatakasan ang mga ito. Sa paglalarawang ito, tanging ang mga uod at ang apoy ang nananatiling buhay​—hindi ang tao​—at nililipol ng dalawang ito ang anumang kaya nilang puksain. Kaya hindi ito isang paglalarawan ng walang-katapusang pagpapahirap, kundi ng ganap na pagkapuksa, kung saan wala nang pagkabuhay-muli, ang pangwakas na kamatayan. Kung gayon, ang [apoy] ay sumasagisag sa pagkapuksa.”