• Si Jehova ay Hari
    Hula ni Isaias—Liwanag Para sa Buong Sangkatauhan I

    • 13, 14. (a) Ano ang mga kautusan ni Jehova hinggil sa pag-aani? (b) Paano ginamit ni Isaias ang mga kautusan sa pag-aani upang ilarawan na ang ilan ay makaliligtas sa paghatol ni Jehova? (c) Bagaman may dumarating na madidilim na panahon ng pagsubok, sa ano makatitiyak ang tapat na mga taga-Judea?

      13 Upang makapag-ani ng mga olibo, hinahampas ng mga Israelita ng pamalo ang mga punungkahoy upang malaglag ang bunga nito. Ayon sa Kautusan ng Diyos, sila’y pinagbawalang bumalik sa mga sanga ng mga punungkahoy upang pitasin ang nalalabing mga olibo. Ni kailangan nilang tipunin ang natitirang mga ubas pagkatapos ng pag-aani sa kanilang mga ubasan. Ang mga nalalabi ng ani ay dapat iwan para sa dukha​—“para sa naninirahang dayuhan, para sa batang lalaking walang ama at para sa babaing balo”​—upang maghimalay. (Deuteronomio 24:19-21) Mula sa kilalang mga kautusang ito, inilarawan ni Isaias ang nakaaaliw na bagay na may makaliligtas sa dumarating na paghatol ni Jehova: “Sapagkat gayon ang mangyayari sa gitna ng lupain, sa gitna ng mga bayan, gaya ng paghampas sa punong olibo, gaya ng paghihimalay kapag ang pamimitas ng ubas ay nagwakas na. Sila ay maglalakas ng kanilang tinig, hihiyaw sila nang may kagalakan. Sa kadakilaan ni Jehova ay tiyak na hihiyaw sila nang malakas mula sa dagat. Iyan ang dahilan kung bakit sa pook ng liwanag ay luluwalhatiin nila si Jehova, sa mga pulo ng dagat ay ang pangalan ni Jehova, na Diyos ng Israel. Mula sa dulo ng lupain ay may mga awitin kaming narinig: ‘Kagayakan ukol sa Matuwid!’”​—Isaias 24:13-16a.

      14 Kung paanong may ilang prutas na naiiwan sa punungkahoy o sa baging pagkatapos na mag-ani, mayroon ding maiiwan pagkatapos na isagawa ang paghatol ni Jehova​—ang “paghihimalay kapag ang pamimitas ng ubas ay nagwakas na.” Gaya ng nakaulat sa Isa 24 talatang 6, ang mga ito ay nabanggit na ng propeta, sa pagsasabing “kaunting-kaunting taong mortal ang natira.” Gayunman, bagaman iilan lamang sila, may makaliligtas sa pagkawasak ng Jerusalem at Juda, at pagkatapos ay isang nalabi ang babalik mula sa pagkabihag upang muling kalatan ang lupain. (Isaias 4:2, 3; 14:1-5) Bagaman ang mga taong may matuwid na puso ay makararanas ng malulungkot na panahon ng pagsubok, sila’y makatitiyak na may pagliligtas at pagsasaya sa hinaharap. Makikita ng mga makaliligtas na matutupad ang makahulang salita ni Jehova at matatanto na si Isaias ay naging isang tunay na propeta ng Diyos. Sila’y mapupuspos ng kagalakan habang kanilang nasasaksihan ang katuparan ng mga hula sa pagsasauli. Saanman sila nagsipangalat​—maging iyon ma’y sa mga isla ng Mediteraneo sa Kanluran, sa Babilonya sa “pook ng liwanag” (ang sikatan ng araw, o ang Silangan), o sa alinmang iba pang malalayong lugar​—sila’y pupuri sa Diyos sapagkat sila’y iningatan, at sila’y aawit: “Kagayakan ukol sa Matuwid!”