5, 6. Ano ang masasabi natin tungkol sa mga minarkahan? (Tingnan ang larawan sa simula ng kabanata.)

⁵ Ano ang gagawin ng lalaking may tintero? Binigyan siya ni Jehova ng mabigat na atas: “Lumibot ka sa lunsod, sa Jerusalem, at markahan mo sa noo ang mga taong nagbubuntonghininga at dumaraing dahil sa lahat ng kasuklam-suklam na bagay na ginagawa sa lunsod.” Posibleng naalaala ni Ezekiel ang tapat na mga Israelita na naglagay ng dugo sa itaas na bahagi ng pasukan ng bahay nila at sa mga poste ng pinto bilang tanda na hindi papatayin ang mga panganay na anak nila. (Ex. 12:7, 22, 23) Sa pangitain ni Ezekiel, iyan din ba ang ibig sabihin ng paglalagay ng marka sa noo—isang tanda na maliligtas sa pagkawasak ng Jerusalem ang taong minarkahan?

⁶ Magiging malinaw ang sagot kapag sinuri natin ang batayan ng paglalagay ng marka. Ilalagay iyon sa noo ng mga “nagbubuntonghininga at dumaraing dahil sa lahat ng kasuklam-suklam na bagay na ginagawa sa lunsod.” Ano ang masasabi natin tungkol sa mga minarkahan? Lungkot na lungkot sila sa idolatriyang isinasagawa sa templo, pati na sa karahasan, imoralidad, at iba pang kasamaang laganap sa Jerusalem. (Ezek. 22:9-12) Isa pa, malamang na hindi nila itinago ang nadarama nila. Tiyak na nakita sa sinabi at ginawa ng mga matuwid ang puso na talagang kinasusuklaman nila ang nangyayari sa lupain at na naninindigan sila sa dalisay na pagsamba. Dahil maawain si Jehova, ililigtas niya ang mga karapat-dapat na ito.

9, 10. Sino ang ilan sa mga tapat na nakaligtas sa pagwasak sa Jerusalem, at ano ang masasabi natin tungkol sa kanila?

⁹ Basahin ang 2 Cronica 36:17-20. Natupad ang hula ni Ezekiel noong 607 B.C.E. nang wasakin ng hukbo ng Babilonya ang Jerusalem at ang templo nito. Gaya ng “kopa sa kamay ni Jehova,” ginamit niya ang mga Babilonyo para ipainom sa di-tapat na Jerusalem ang galit niya. (Jer. 51:7) Pinatay ba ang lahat? Hindi. Inihula sa pangitain ni Ezekiel na may ilang makaliligtas.​—Gen. 18:22-33; 2 Ped. 2:9.

¹⁰ Nakaligtas ang ilang tapat na indibidwal, kasama na ang mga Recabita, ang Etiope na si Ebed-melec, ang propetang si Jeremias, at ang kalihim nitong si Baruc. (Jer. 35:1-19; 39:15-18; 45:1-5) Batay sa pangitain ni Ezekiel, masasabi nating sila ay “nagbubuntonghininga at dumaraing dahil sa lahat ng kasuklam-suklam na bagay” na ginagawa sa Jerusalem. (Ezek. 9:4) Bago ang pagkawasak, malamang na ipinakita nilang kinasusuklaman nila ang kasamaan at naninindigan sila sa dalisay na pagsamba. Dahil dito, puwede silang makaligtas.

11. Kanino lumalarawan ang anim na lalaking may sandatang pandurog at ang lalaking may tintero ng kalihim?

¹¹ Literal bang minarkahan ang mga tapat na iyon? Walang ulat na talagang lumibot sa Jerusalem si Ezekiel o ang sinumang propeta para maglagay ng marka sa noo ng mga tapat. Kaya lumilitaw na ang isinisiwalat sa pangitain ni Ezekiel ay ang ginagawa ng mga anghel, at hindi ito nakikita ng mga tao. Ang lalaking may tintero ng kalihim at ang anim na lalaking may sandatang pandurog ay lumalarawan sa tapat na espiritung mga nilalang, na laging nakahandang gawin ang kalooban ni Jehova. (Awit 103:20, 21) Tiyak na ginamit ni Jehova ang mga anghel para pangasiwaan ang paglalapat ng hatol sa di-tapat na mga taga-Jerusalem. Tiniyak ng mga anghel na walang tapat na madadamay sa pagkapuksa, na para bang naglagay sila ng marka sa noo ng mga ililigtas.