Ang mga lingkod ng Diyos ay makapagtitiwala na kaniyang sasagutin ang kanilang mga panalangin. Sa loob ng tiyan ng isda, si Jonas ay nanalangin kay Jehova na siya’y tulungan, sa kaniyang panalangin ay pinasalamatan niya ang Diyos sa pagliligtas sa kaniya buhat sa isang matubig na libingan, at ipinangako niya na tutuparin niya ang kaniyang ipinanata. Nang dumating ang panahon, siya’y isinuka tungo sa tuyong lupa.​—2:1-10.

○ 2:1, 2​—Tiyak na si Jonas ay hindi nagkaroon ng kaaya-ayang mga kalagayan para sa paglikha ng isang tula samantalang nasa “tiyan ng isda.” Subalit nang bandang huli ay isinulat niya ang kaniyang karanasan. Buhat sa kaibuturan ng kaniyang puso ay nanggaling ang mga salitang nahahawig ang diwa ng nasa Mga Awit na nagpapahayag ng kaniyang damdamin.​—Ihambing ang 2:2 sa Awit 120:1 at Aw 130:1; Jon 2:5 sa Awit 69:1.