“Ako’y Maninibugho Para sa Sion”

6, 7. Sa anu-anong paraan si Jehova ay ‘nanibugho para sa Sion taglay ang matinding galit’?

⁶ Ang pananalita ay unang lumilitaw sa Zacarias 8:2, kung saan ay mababasa natin: “Ito ang sinabi ni Jehova ng mga hukbo, ‘Ako’y maninibugho para sa Sion taglay ang matinding paninibugho, at taglay ang matinding galit ako ay maninibugho para sa kaniya.’ ” Ang pangako ni Jehova na maging mapanibughuin, magkaroon ng matinding sigasig, para sa kaniyang bayan ay nangangahulugan na siya ay magiging mapagbantay sa pagpapanumbalik ng kanilang kapayapaan. Katunayan ng sigasig na iyan ang pagsasauli ng Israel sa kaniyang lupain at ang pagtatayong muli ng templo.

⁷ Subalit kumusta naman yaong sumalansang sa bayan ni Jehova? Ang kaniyang sigasig para sa kaniyang bayan ay mapapantayan ng kaniyang “matinding galit” sa mga kaaway na ito. Kapag ang tapat na mga Judio ay sumasamba sa naitayo-muling templo, magugunita nila ang kinahinatnan ng makapangyarihang Babilonya, na ngayo’y bumagsak na. Maiisip din nila ang ganap na kabiguan ng mga kaaway na nagtangkang hadlangan ang muling pagtatayo ng templo. (Ezra 4:1-6; 6:3) At mapasasalamatan nila si Jehova na tinupad niya ang kaniyang pangako. Nagdulot sa kanila ng tagumpay ang kaniyang sigasig!

9. Anong pambihirang pagbabago ng kalagayan ang naranasan ng “Israel ng Diyos” noong 1919?

⁹ Samantalang ang dalawang kapahayagang ito ay makahulugan sa sinaunang Israel, ang mga ito ay mayroon ding malaking kahulugan para sa atin habang papatapos na ang ika-20 siglo. Halos 80 taon na ang nakalilipas, noong unang digmaang pandaigdig, ang ilang libong pinahiran na noo’y kumakatawan sa “Israel ng Diyos” ay naging bihag sa espirituwal na diwa, gaya noong dalhing bihag ang sinaunang Israel sa Babilonya. (Galacia 6:16) Sa makahulang paraan, sila’y inilarawan bilang mga bangkay na nakahandusay sa daan. Gayunman, taimtim ang hangarin nila na sambahin si Jehova “sa espiritu at katotohanan.” (Juan 4:24) Kaya naman, noong 1919, pinalaya sila ni Jehova mula sa pagkabihag, anupat ibinangon sila mula sa kanilang kalagayang patay sa espirituwal. (Apocalipsis 11:7-13) Sa gayo’y sumagot si Jehova ng malakas na Oo sa makahulang tanong ni Isaias: “Mailuluwal ba nang may kirot ng panganganak ang isang lupain sa isang araw? O maisisilang ba ang isang bansa sa isang pagkakataon?” (Isaias 66:8) Noong 1919, muli na namang umiral ang bayan ni Jehova bilang isang espirituwal na bansa sa kanilang sariling “lupain,” o espirituwal na kalagayan sa lupa.

10. Pasimula noong 1919, anong mga pagpapala ang tinatamasa ng mga pinahirang Kristiyano sa kanilang “lupain”?

¹⁰ Palibhasa’y ligtas sa lupaing iyan, ang mga pinahirang Kristiyano ay naglingkod sa dakilang espirituwal na templo ni Jehova. Sila’y inatasan bilang “tapat at maingat na alipin,” na tumatanggap sa pananagutan ng pangangalaga sa mga pag-aari ni Jesus sa lupa, isang pribilehiyo na tinatamasa pa rin nila habang malapit nang matapos ang ika-20 siglo. (Mateo 24:45-47) Natutuhan nilang mabuti ang aral na si Jehova ang “mismong Diyos ng kapayapaan.”​—1 Tesalonica 5:23.

11. Papaano ipinakita ng mga relihiyosong lider ng Sangkakristiyanuhan ang kanilang sarili bilang mga kaaway ng bayan ng Diyos?

¹¹ Subalit kumusta naman ang mga kaaway ng Israel ng Diyos? Ang sigasig ni Jehova para sa kaniyang bayan ay napapantayan ng kaniyang galit laban sa mga mananalansang. Noong unang digmaang pandaigdig, ang mga relihiyosong lider ng Sangkakristiyanuhan ay nagdulot ng matinding panggigipit nang sila’y magsikap​—at mabigo​—​na buwagin ang maliit na grupong ito ng mga Kristiyanong nagsasalita ng katotohanan. Noong ikalawang digmaang pandaigdig, nagkaisa lamang ang mga ministro ng Sangkakristiyanuhan sa isang bagay: Sa magkabilang panig ng alitan, sinulsulan nila ang mga pamahalaan na supilin ang mga Saksi ni Jehova. Kahit ngayon, sa maraming lupain ay pinupukaw ng mga relihiyosong lider ang mga pamahalaan na higpitan o ipagbawal ang Kristiyanong pangangaral ng mga Saksi ni Jehova.

12, 13. Papaano ipinahayag ang galit ni Jehova laban sa Sangkakristiyanuhan?

¹² Hindi ito nakalampas sa pansin ni Jehova. Pagkatapos ng unang digmaang pandaigdig, dumanas ng pagbagsak ang Sangkakristiyanuhan, kasama na ang natitirang bahagi ng Babilonyang Dakila. (Apocalipsis 14:8) Ang katunayan ng pagbagsak ng Sangkakristiyanuhan ay nahayag nang, pasimula noong 1922, ibinuhos ang sunud-sunod na simbolikong mga salot, anupat hayagang inilantad ang kaniyang kalagayang patay sa espirituwal at ibinabala ang kaniyang dumarating na pagkapuksa. (Apocalipsis 8:7–9:21) Bilang katibayan na nagpapatuloy ang pagbubuhos ng mga salot na ito, ang pahayag na “Malapit na ang Wakas ng Huwad na Relihiyon” ay ipinahayag sa buong daigdig noong Abril 23, 1995, na sinundan ng pamamahagi ng daan-daang milyong kopya ng isang pantanging isyu ng Kingdom News.

¹³ Sa ngayon, kahabag-habag ang kalagayan ng Sangkakristiyanuhan. Sa paglakad ng ika-20 siglo, nagpatayan sa isa’t isa ang kaniyang mga miyembro sa malulupit na digmaan na binasbasan ng kaniyang mga pari at mga ministro. Ang kaniyang impluwensiya ay halos hindi na umiiral sa ilang lupain. Siya ay nakatakdang puksain kasama ng natitirang bahagi ng Babilonyang Dakila.​—Apocalipsis 18:21.