Kadalasan, ang ginto ay may halong iba’t ibang dami ng pilak. Hindi alam kung paano pinaghihiwalay ang mga ito noong panahon ng Bibliya, ngunit ang magkaibang mga pamamaraang ginagamit para sa dalawang ito ay waring tinutukoy sa Kawikaan 17:3 at 27:21: “Ang dalisayang kaldero ay para sa pilak at ang hurno ay para sa ginto.” Maliwanag na ang nitric acid ay noon lamang ikasiyam na siglo C.E. natuklasan, kaya bago nito ay dinadalisay ang ginto sa pamamagitan ng ibang mga paraan. Halimbawa, kung ang ginto ay may kasamang tingga, maaaring alisin ang mga dumi bilang linab samantalang ang ginto naman ay kakapit sa tingga. Pagkatapos, kapag marahang pinakuluan ang tingga hanggang sa maglaho ito (isang pamamaraan na tinatawag na cupelling), maiiwan ang dalisay na ginto. Kailangan sa prosesong ito ang malaking kasanayan, sapagkat kung masyadong mataas ang temperatura o masyadong mabilis ang pagpapakulo, ang ginto ay matatangay ng tingga. Nalalaman ng tagapagdalisay kung paano tatantiyahin at kokontrolin ang pagdadalisay sa pamamagitan ng pagtingin sa kulay ng tunaw na metal. (Ihambing ang Aw 12:6; Jer 6:28-30; Eze 22:18-22.) Ang paggamit ng lihiya sa pagdadalisay ng pilak ay ipinahihiwatig sa Kasulatan.​—Mal 3:2, 3.

Makasagisag na Paggamit. Si Jehova mismo ay tinutukoy bilang isang tagapagdalisay. Ang kaniyang Salita ay dinalisay na mabuti. (2Sa 22:31; Aw 18:30; 119:140; Kaw 30:5) Ang subok na Salitang ito ay isang paraan na ginagamit ng Diyos upang dalisayin ang kaniyang bayan sa pamamagitan ng pag-aalis ng lahat ng makasalanang linab ng karumihan. (Aw 17:3; 26:2; 105:19; Dan 12:9, 10; Mal 3:3) Dinadalisay rin ng maapoy na mga pagsubok ang mga tapat. (Isa 48:10; Dan 11:35; Zac 13:9; ihambing ang 1Pe 1:6, 7.) Sa kabilang dako, ang balakyot ay hinahatulan bilang maruming linab, anupat marapat lamang para sa walang-kabuluhang bunton ng linab.​—Aw 119:119; Kaw 25:4, 5; Eze 22:18-20.