Pagkatapos ay pinagpapala ni Jesus ang kaniyang mausisang mga alagad at binibigyan sila ng tatlo pang mga ilustrasyon. Una, kaniyang sinabi: “Ang kaharian ng langit ay tulad ng kayamanang natatago sa bukid, na nasumpungan ng isang tao at ikinubli iyon; at sa kaniyang kagalakan ay yumaon siya at ipinagbili ang kaniyang mga pag-aari at binili niya ang bukid na iyon.”

Si Jesus mismo ay katulad ng taong nakatuklas ng natatagong kayamanan at gaya ng mangangalakal na nakasumpong ng mamahaling perlas. Kaniyang ipinagbili ang lahat ng bagay, wika nga, iniwan niya ang isang marangal na puwesto sa langit at naging isang hamak na tao. Pagkatapos, bilang isang tao sa lupa, siya’y dumanas ng kadustaan at abang pag-uusig, lahat na ito’y upang patunayan na siya’y karapat-dapat maging Tagapamahala sa Kaharian ng Diyos.

Ang hamon ay nakaharap din sa mga tagasunod ni Jesus upang ipagbili ang lahat ng bagay upang makamit ang dakilang gantimpala ng pagiging isang kasamang tagapamahala ni Kristo o isang makalupang sakop ng Kaharian. Atin bang ituturing na ang pagkakaroon ng bahagi sa Kaharian ng Diyos ay isang bagay na lalong mahalaga kaysa anupaman sa buhay, bilang isang di matutumbasang kayamanan o isang mamahaling perlas?