¹³ Sa isang kahawig na ilustrasyon, ang talinghaga ng mga talento, sinabi ni Jesus na pagkatapos ng mahabang panahon, ang panginoon ay dumating upang makipagtuos sa kaniyang mga alipin. Sa mga aliping napatunayang tapat, sinabi ng panginoon: “Nagtapat ka sa kakaunting bagay. Pamamahalain kita sa maraming bagay. Pumasok ka sa kagalakan ng iyong panginoon.” Ngunit sa di-tapat na alipin, sinabi niya: “Maging yaon mang nasa kaniya ay babawiin sa kaniya. At ang walang-kabuluhang alipin ay ihahagis sa kadiliman sa labas.”​—Mateo 25:21-23, 29, 30.

16. Nang dumating si Kristo upang magsiyasat sa bahay ng Diyos noong 1918, bakit hindi niya nadatnang ang mga relihiyon ng Sangkakristiyanuhan ang namamahagi ng espirituwal na pagkain sa wastong panahon?

¹⁶ Habang ang mahabang panahon ng paghihintay ni Jesus sa kanan ng Diyos ay patungo sa pagtatapos, unti-unting nahayag kung sino ang nagbibigay ng inilaang espirituwal na pagkain sa mga kasambahay ni Kristo maging noong bago mag-1914. Iniisip ba ninyo na iyon ay ang mga relihiyon ng Sangkakristiyanuhan? Tiyak na hindi, sapagkat sila’y lubhang kasangkot sa pulitika. Sila’y pumayag na maging kasangkapan sa pagtatayo ng mga kolonya at nagpapaligsahan upang patunayan ang kanilang pagkamakabayan, sa gayo’y nanghihimok na itaguyod ang nasyonalismo. Hindi nagluwat at ito’y nagdala sa kanila ng mabigat na kasalanan laban sa dugo, alalaong baga, nang kanilang aktibong suportahan ang pulitikal na mga pamahalaan na kasangkot sa unang digmaang pandaigdig. Sa espirituwal, ang kanilang pananampalataya ay pinahina ng Modernismo. Nagkaroon noon ng espirituwal na krisis sapagkat marami sa kanilang klero ang dagling naging biktima ng higher criticism (mataas na pamumuna) at ebolusyon. Walang espirituwal na pagkaing maaasahan buhat sa klero ng Sangkakristiyanuhan!

17. Bakit tinanggihan ni Kristo ang ilang pinahirang mga Kristiyano, at ano ang naging bunga para sa kanila?

¹⁷ Sa katulad na paraan, walang nakapagpapalusog na pagkaing espirituwal ang maaasahan buhat sa pinahirang mga Kristiyano na higit na palaisip sa kanilang sariling kaligtasan kaysa unahin ang pag-aasikaso sa talento ng Panginoon. Ang kanilang kinalabasan ay mga “tamad,” di-karapat-dapat mangalaga sa mga ari-arian ng Panginoon. Kaya naman, sila’y inihagis “sa kadiliman sa labas,” na kinaroroonan hanggang ngayon ng mga relihiyon ng Sangkakristiyanuhan.​—Mateo 25:24-30.