Tinupad Nila ang Kalooban ni Jehova

Isang Samaritano ang Napatunayang Isang Mabuting Kapuwa

NOONG kaarawan ni Jesus, isang kapansin-pansing matinding poot ang umiiral sa pagitan ng mga Judio at mga Gentil. Nang maglaon, inilakip pa nga ng Judiong Mishnah ang isang batas na nagbabawal sa babaing Israelita na tumulong sa panganganak ng mga di-Judio, yamang ito ay tutulong lamang sa pagsilang ng isa pang Gentil sa daigdig.​—Abodah Zarah 2:1.

Ang mga Samaritano ay mas malapit na nauugnay sa mga Judio kaysa mga Gentil, kapuwa sa relihiyon at sa lahi. Gayunman, sila rin ay itinuturing na mga taong itinakwil. “Ang mga Judio ay walang pakikipag-ugnayan sa mga Samaritano,” ang sulat ni apostol Juan. (Juan 4:9) Tunay, ang Talmud ay nagturo na ang “isang piraso ng tinapay na ibinigay ng isang Samaritano ay mas marumi pa kaysa sa karne ng baboy.” Ginagamit pa nga ng ilang Judio ang katagang “Samaritano” bilang isang ekspresyon ng paghamak at pagdusta.​—Juan 8:48.

Si Jesus ay nagpatuloy: “Isang Samaritano na naglalakbay sa daan ang dumating sa kaniya.” Ang pagbanggit tungkol sa isang Samaritano ay tiyak na nagpatindi sa pananabik ng abogado. Sasang-ayunan kaya ni Jesus ang negatibong pangmalas sa lahing ito? Sa kabaligtaran, sa pagkakita sa sawing-palad na manlalakbay, ang Samaritano “ay naantig sa pagkahabag.” Sinabi ni Jesus: “Kaya lumapit siya sa kaniya at tinalian ang kaniyang mga sugat, na binubuhusan ang mga iyon ng langis at alak. Pagkatapos ay isinakay niya siya sa kaniyang sariling hayop at dinala siya sa isang bahay-tuluyan at inalagaan siya.b At nang sumunod na araw siya ay naglabas ng dalawang denario, ibinigay ang mga iyon sa tagapag-ingat ng bahay-tuluyan, at nagsabi, ‘Alagaan mo siya, at anuman ang gugulin mo bukod pa rito, babayaran ko sa iyo pagbalik ko rito.’ ”​—Lucas 10:33-35.