Samantala, ang “nakatatandang anak [ng ama] ay nasa bukid.” Tingnan kung iyong makikilala kung sino ang kaniyang kinakatawan sa pamamagitan ng pakikinig sa natitirang bahagi ng kuwento. Ganito ang sabi ni Jesus tungkol sa nakatatandang anak: “Nang siya’y dumating at malapit na sa bahay siya’y nakarinig ng tugtugan at sayawan. Kaya pinalapit niya sa kaniya ang isa sa mga utusan at nagtanong kung ano kaya ang mga bagay na iyon. Sinabi niya sa kaniya, ‘Dumating ang kapatid mo, at pinatay ng iyong ama ang pinatabang guya, dahil sa siya’y tinanggap niya na nasa mabuting kalusugan.’ Datapuwat siya’y nagalit at ayaw pumasok.

“Nang magkagayo’y lumabas ang kaniyang ama at namanhik sa kaniya. Bilang tugon ay sinabi niya sa kaniyang ama, ‘Narito maraming taon nang ako’y mistulang alipin na naglilingkod sa iyo at kailanma’y hindi ako sumuway sa iyong utos, gayunma’y hindi mo ako binigyan kailanman ng isang maliit na kambing upang ipakipagkatuwaan ko sa aking mga kaibigan. Datapuwat nang dumating itong anak mong umubos ng iyong pagkabuhay sa mga patutot, ipinagpatay mo siya ng pinatabang guya.’”

Sino, tulad ng nakatatandang anak, ang naging mapintasin sa awa at atensiyon na ipinakikita sa mga makasalanan? Hindi baga ang mga eskriba at ang mga Fariseo? Yamang ang kanilang pagpintas kay Jesus dahilan sa kaniyang tinatanggap ang mga makasalanan kung kaya sinalita ni Jesus ang ilustrasyong ito, malinaw nga na sila ang mga kinakatawan ng nakatatandang anak.

Ngunit sino sa modernong panahon ang kinakatawan ng dalawang anak? Tiyak na yaong mga taong nakaalam ng sapat tungkol sa mga layunin ni Jehova upang magkaroon ng batayan sa kanilang pagpasok sa isang kaugnayan sa kaniya. Ang nakatatandang anak ay kumakatawan sa mga ilang miyembro ng “munting kawan,” o “kongregasyon ng mga panganay na nakatala sa langit.” Ang mga ito ay nagkaroon ng saloobin na nahahawig sa saloobin ng nakatatandang anak. Wala silang hangarin na tanggapin ang uring makalupa, ang “mga ibang tupa,” na inaakala nilang sumisikat nang higit sa kanila.