Hindi sa kinukunsinti ni Jesus ang ginawa ng katiwala, at hindi rin siya nanghihikayat na mandaya sa negosyo. Kaya ano ang punto niya? Hinimok niya ang mga alagad: “Makipagkaibigan kayo gamit ang di-matuwid na mga kayamanan, para kapag wala na ang mga ito, tanggapin nila kayo sa walang-hanggang mga tirahan.” (Lucas 16:9) May aral dito tungkol sa patiunang pagpaplano at paggamit ng praktikal na karunungan. Kailangang maging matalino ang mga lingkod ng Diyos, ang “mga anak ng liwanag,” sa paggamit ng kanilang materyal na kayamanan, na iniisip ang walang-hanggang kinabukasan.

Ang Diyos na Jehova lang at ang kaniyang Anak ang puwedeng tumanggap sa isang tao sa makalangit na Kaharian o sa Paraiso sa lupa sa ilalim ng Kahariang iyon. Kailangan nating makipagkaibigan sa kanila sa pamamagitan ng paggamit sa ating kayamanan para suportahan ang gawaing pang-Kaharian. Sa gayon, kahit mawala ang ginto, pilak, at iba pang kayamanan, sigurado pa rin ang ating walang-hanggang kinabukasan.

Ipinakikita ni Jesus sa mga alagad na para tanggapin sila “sa walang-hanggang mga tirahan,” malaki ang hihingin sa kanila. Hindi puwedeng maging tunay na lingkod ng Diyos ang mga nagpapaalipin din sa di-matuwid na kayamanan. Sinabi ni Jesus bilang konklusyon: “Walang lingkod ang puwedeng maging alipin ng dalawang panginoon, dahil alinman sa kapopootan niya ang isa at iibigin ang ikalawa, o magiging tapat siya sa isa at hahamakin ang ikalawa. Hindi kayo puwedeng maging alipin ng Diyos at ng Kayamanan.”—Lucas 16:9, 13.