Noong gabi bago siya mamatay, pinayuhan ni Jesus ang mga apostol na huwag maghangad ng prominenteng posisyon sa gitna ng mga kapananampalataya nila. Sinabi niya: “Ang mga hari ng mga bansa ay namamanginoon sa kanila, at yaong mga nagtataglay ng awtoridad sa kanila ay tinatawag na mga Tagapagpala. Gayunman, hindi kayo dapat magkagayon.”—Luc. 22:25, 26.

Kung gayon, ano ang ibig sabihin ni Jesus nang sabihin niya sa mga alagad: “Gayunman, hindi kayo dapat magkagayon”? Sinasabi ba niyang hindi sila dapat magmalasakit sa mga tao, na hindi nababahala sa kapakanan ng mga ito? Hindi. Maaaring ang nasa isip ni Jesus ay ang motibo sa pagbibigay.

Noong panahon ni Jesus, ang mayayaman ay nag-iisponsor ng mga palabas at laro sa arena, nagpapatayo ng mga parke at templo, at sumusuporta sa katulad na mga aktibidad para magkaroon sila ng magandang reputasyon. Pero ginagawa nila iyon para hangaan sila, maging popular, o iboto ng mga tao. “Kahit totoo naman ang pagkabukas-palad ng ilan,” ang sabi ng isang reperensiyang akda, “madalas na ginagawa nila iyon para sa politikal na kapakinabangan nila.” Ang gayong ambisyoso at makasariling saloobin ang sinasabi ni Jesus na dapat iwasan ng mga tagasunod niya.

Makalipas ang ilang taon, idiniin ni apostol Pablo ang gayon ding mahalagang katotohanan tungkol sa pagkakaroon ng tamang motibo sa pagbibigay. Isinulat niya sa kaniyang mga kapananampalataya sa Corinto: “Gawin ng bawat isa ang ayon sa ipinasiya niya sa kaniyang puso, hindi mabigat sa loob o sa ilalim ng pamimilit, sapagkat iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.”—2 Cor. 9:7.