8, 9. Ano ang naging tugon ni Pablo nang salansangin siya ng mga Judio, at saan na ngayon siya nangaral?

⁸ Para kay Pablo, nagtatrabaho lamang siya upang masuportahan ang kaniyang ministeryo. Kaya naman nang dumating sina Silas at Timoteo mula sa Macedonia na may dalang saganang paglalaan, “naging abalang-abala si Pablo sa pangangaral ng salita [‘iniukol ang buo niyang panahon sa pangangaral,’ Magandang Balita Biblia].” (Gawa 18:5; 2 Cor. 11:9) Pero matinding pagsalansang ang sumalubong sa kaniya. Para ipakitang wala na siyang pananagutan sa mga Judiong mananalansang na tumatanggi sa nagliligtas-buhay na mensahe tungkol kay Kristo, pinagpag ni Pablo ang damit niya at sinabi: “Kasalanan ninyo anuman ang mangyari sa inyo. Ako ay malinis. Ngayon, pupunta na ako sa mga tao ng ibang mga bansa.”​—Gawa 18:6; Ezek. 3:18, 19.

10. Bakit masasabing hindi lamang sa mga tao ng ibang mga bansa determinadong mangaral si Pablo?

¹⁰ Nang sabihin ni Pablo na paroroon na siya sa mga tao ng ibang mga bansa, nangangahulugan ba ito na binale-wala na niya ang lahat ng Judio at proselitang Judio, kahit na yaong mga tumatanggap sa kaniyang mensahe? Hindi naman. Halimbawa, “si Crispo, ang punong opisyal ng sinagoga, ay sumampalataya sa Panginoon, pati na ang buong sambahayan niya.” Lumilitaw na marami rin sa mga kasamahan ni Crispo sa sinagoga ang nanampalataya, dahil sinasabi ng Bibliya: “Marami sa mga taga-Corinto na nakarinig ng mabuting balita ang nanampalataya at nabautismuhan.” (Gawa 18:8) Kaya naging pulungan ng bagong-tatag na kongregasyong Kristiyano sa Corinto ang bahay ni Titio Justo. Kung ayon sa istilo ni Lucas isinulat ang ulat na ito ng Mga Gawa—samakatuwid nga, ayon sa pagkakasunod-sunod ng mga pangyayari—kung gayon, nakumberte ang mga Judio o proselitang iyon matapos ipagpag ni Pablo ang kaniyang damit. Maliwanag na ipinapakita ng pangyayaring ito na marunong makibagay ang apostol sa iba’t ibang kalagayan.