-
“Patuloy Kang Magsalita at Huwag Kang Manahimik”‘Lubusang Magpatotoo Tungkol sa Kaharian ng Diyos’
-
-
“Marami ang Mananampalataya sa Akin sa Lunsod na Ito” (Gawa 18:9-17)
12. Ano ang tiniyak ng Panginoon kay Pablo?
12 Kung nagkaroon man ng alinlangan si Pablo na ipagpatuloy ang kaniyang ministeryo sa Corinto, malamang na naglaho ito noong gabing magpakita sa kaniya sa isang pangitain ang Panginoong Jesus at magsabi: “Huwag kang matakot. Patuloy kang magsalita at huwag kang manahimik, dahil ako ay sumasaiyo at walang mananakit sa iyo na ikapapahamak mo; dahil marami ang mananampalataya sa akin sa lunsod na ito.” (Gawa 18:9, 10) Nakapagpapatibay nga ang pangitaing iyon! Ang Panginoon mismo ang tumiyak kay Pablo na hindi siya mapipinsala at na maraming karapat-dapat sa lunsod. Ano ang tugon ni Pablo sa pangitaing iyon? Mababasa natin: “Nanatili siya roon nang isang taon at anim na buwan habang itinuturo sa kanila ang salita ng Diyos.”—Gawa 18:11.
-
-
“Patuloy Kang Magsalita at Huwag Kang Manahimik”‘Lubusang Magpatotoo Tungkol sa Kaharian ng Diyos’
-
-
16. Paano makatutulong sa atin sa ngayon ang mga sinabi ng Panginoon na “patuloy kang magsalita at huwag kang manahimik, dahil ako ay sumasaiyo” para patuloy na makapangaral?
16 Kung natatandaan pa natin, matapos tanggihan ng mga Judio ang pangangaral ni Pablo, saka lamang tiniyak sa kaniya ng Panginoong Jesus: “Huwag kang matakot. Patuloy kang magsalita at huwag kang manahimik, dahil ako ay sumasaiyo.” (Gawa 18:9, 10) Makakabuting alalahanin ang mga salitang iyan, lalo na kapag tinatanggihan ang ating mensahe. Huwag na huwag nating kalilimutan na si Jehova ay nakababasa ng puso at inilalapit niya sa kaniya ang mga tapat-puso. (1 Sam. 16:7; Juan 6:44) Malaking pampatibay nga ito sa atin para manatiling abala sa ministeryo! Daan-daang libo ang nababautismuhan taon-taon—daan-daan araw-araw. Para sa mga sumusunod sa utos na “gumawa ng mga alagad mula sa mga tao ng lahat ng bansa,” tiniyak ni Jesus: “Makakasama ninyo ako sa lahat ng araw hanggang sa katapusan ng sistemang ito.”—Mat. 28:19, 20.
-