9. Anong babalang mga halimbawa ang inilalaan ng Bibliya tungkol sa mga indibiduwal na naghahanap ng kanilang sariling kapakanan?

⁹ Ang pag-ibig ay “hindi naghahanap ng sariling mga kapakanan nito.” (1 Corinto 13:5) Hindi iimpluwensiyahan ng isang maibiging tao ang iba upang masunod lamang ang gusto niya. May mga babalang halimbawa ang Bibliya hinggil sa bagay na ito. Halimbawa: Nababasa natin ang tungkol kina Delila, Jezebel, at Athalia​—mga babaing kumontrol sa ibang tao para sa kanilang mapag-imbot na mga layunin. (Hukom 16:16; 1 Hari 21:25; 2 Cronica 22:10-12) Nariyan din ang anak ni Haring David na si Absalom. Sinasalubong niya yaong mga pumupunta sa Jerusalem na may dalang kaso at buong-katusuhang ipahihiwatig na ang korte ng hari ay walang taimtim na interes sa kanilang mga suliranin. Pagkatapos ay tahasan niyang sasabihin na ang talagang kailangan ng korte ay isang madamaying tao na katulad niya! (2 Samuel 15:2-4) Sabihin pa, si Absalom ay interesado, hindi sa mga naaapi, kundi sa kaniyang sarili lamang. Palibhasa’y kumilos na parang isang haring humirang sa sarili, naantig niya ang puso ng marami. Ngunit dumating ang panahon, napahamak si Absalom. Nang mamatay siya, hindi man lamang siya naging karapat-dapat sa isang disenteng libing.​—2 Samuel 18:6-​17.

10. Paano natin maipakikita na binibigyang-pansin natin ang kapakanan ng iba?

¹⁰ Ito ay isang babala sa mga Kristiyano ngayon. Lalaki man o babae, baka tayo ay may likas na kakayahang manghikayat. Baka madali para sa atin na makuha ang gusto natin, wika nga, sa pamamagitan ng pangingibabaw sa isang usapan o sa pamamagitan ng pagdaig sa mga may ibang pangmalas. Subalit kung talagang maibigin tayo, bibigyang-pansin natin ang kapakanan ng iba. (Filipos 2:2-4) Hindi natin aabusuhin ang iba o itataguyod ang kahina-hinalang mga ideya dahil sa ating karanasan o sa ating posisyon sa organisasyon ng Diyos, na para bang ang mga pananaw lamang natin ang dapat isaalang-alang. Sa halip, tatandaan natin ang kawikaan sa Bibliya: “Ang kapalaluan ay nagpapauna sa kapahamakan, at ang espiritu ng pagmamataas ay nangunguna sa pagkabuwal.”​—Kawikaan 16:18.

11. (a) Sa anu-anong paraan maipakikita natin na ang pag-ibig ay kapuwa mabait at disente? (b) Paano natin maipakikita na hindi tayo nagagalak sa kalikuan?

¹¹ Isinulat din ni Pablo na ang pag-ibig ay “mabait” at “hindi gumagawi nang hindi disente.” (1 Corinto 13:4, 5) Oo, dahil sa pag-ibig ay hindi tayo gagawi nang magaspang, mahalay, o walang-galang. Sa halip, isasaalang-alang natin ang damdamin ng iba. Halimbawa, iiwasan ng isang taong maibigin na gumawa ng mga bagay na babagabag sa budhi ng iba. (Ihambing ang 1 Corinto 8:13.) Ang pag-ibig ay ‘hindi nagsasaya sa kalikuan, kundi nakikipagsaya sa katotohanan.’ (1 Corinto 13:6) Kung iniibig natin ang batas ni Jehova, hindi natin ipagkikibit-balikat ang imoralidad o kagigiliwan ang mga bagay na kinapopootan ng Diyos. (Awit 119:97) Tutulungan tayo ng pag-ibig na masiyahan sa mga bagay na nakapagpapatibay sa halip na nakasisira ng loob.​—Roma 15:2; 1 Corinto 10:23, 24; 14:26.

12, 13. (a) Paano tayo dapat tumugon kapag ang isa ay nagkasala sa atin? (b) Bumanggit ng mga halimbawa sa Bibliya upang ipakita na kahit ang makatuwirang galit ay maaaring mag-udyok sa atin na kumilos sa di-matalinong paraan.

¹² Isinulat ni Pablo na ang pag-ibig ay “hindi napupukaw sa galit” (“hindi maramdamin,” Phillips). (1 Corinto 13:5) Totoo, normal lamang sa ating mga taong di-sakdal na mainis o magalit kapag may nagkasala sa atin. Gayunman, hindi tama na maghinanakit o magpatuloy sa kalagayang pukaw sa galit. (Awit 4:4; Efeso 4:26) Kung hindi susupilin, kahit ang makatuwirang galit ay maaaring mag-udyok sa atin na kumilos sa di-matalinong paraan, at maaari tayong papanagutin ni Jehova dahil dito.​—Genesis 34:1-​31; 49:5-7; Bilang 12:3; 20:10-​12; Awit 106:32, 33.

¹³ Pinahintulutan ng ilan ang di-kasakdalan ng iba na makaapekto sa kanilang pasiya na dumalo sa mga pulong Kristiyano o makibahagi sa ministeryo sa larangan. Noon, marami sa mga ito ang nagtiis ng mahirap na pakikipaglaban ukol sa pananampalataya, marahil nagbata ng pagsalansang ng pamilya, pagtuya ng mga kamanggagawa, at ng katulad nito. Nagbata sila ng gayong mga hadlang dahil minamalas nila ang mga ito bilang mga pagsubok sa integridad, at angkop lamang na gayon. Subalit paano kung ang isang kapuwa Kristiyano ay nakapagsalita o nakagawa ng isang bagay na salat sa pag-ibig? Hindi ba isa rin itong pagsubok sa integridad? Tunay na gayon nga, sapagkat kung mananatili tayo sa kalagayang pukaw sa galit, maaari tayong “magbigay ng dako sa Diyablo.”​—Efeso 4:27.

14, 15. (a) Ano ang ibig sabihin ng ‘pagbilang ng pinsala’? (b) Paano natin matutularan si Jehova sa pagiging mapagpatawad?

¹⁴ Taglay ang mabuting dahilan, idinagdag ni Pablo na ang pag-ibig ay ‘hindi nagbibilang ng pinsala.’ (1 Corinto 13:5) Dito ay gumamit siya ng terminong pang-accounting, maliwanag na upang ipahiwatig ang akto ng paglilista ng pagkakasala sa isang ledger upang hindi ito makalimutan. Pag-ibig ba ang gumawa ng permanenteng rekord sa isipan ng tungkol sa nakasasakit na salita o gawa, na para bang kakailanganin nating ungkatin iyon sa hinaharap? Natutuwa tayo na hindi tayo sinisiyasat ni Jehova sa gayong walang-awang paraan! (Awit 130:3) Oo, kapag nagsisisi tayo, binubura niya ang ating mga pagkakamali.​—Gawa 3:19.

¹⁵ Matutularan natin si Jehova sa bagay na ito. Hindi tayo dapat na maging maramdamin kapag sa wari’y minaliit tayo ng iba. Kung madali tayong magalit, baka higit nating masaktan ang ating sarili kaysa sa magagawa ng taong nagkasala sa atin. (Eclesiastes 7:9, 22) Sa halip, kailangan nating tandaan na “pinaniniwalaan [ng pag-ibig] ang lahat ng bagay.” (1 Corinto 13:7) Mangyari pa, walang sinuman sa atin ang nagnanais na malinlang, subalit hindi rin naman tayo dapat na labis na maghinala sa motibo ng ating mga kapatid. Saanma’t posible, isipin natin na ang iba ay wala namang masamang intensiyon.​—Colosas 3:13.